Індржых Каан фон Альбест
І́ндржых Ка́ан фон А́льбест (ням.: Jindřich Kaan von Albest, чэшск.: Jindřich Kàan z Albestů; 29 мая 1852, Цярнопаль, Аўстра-Венгрыя (цяпер Украіна) — 7 сакавіка 1926, Роўдна, цяпер Паўднёвачэшскі край, Першая Чэхаславацкая Рэспубліка) — чэшскі кампазітар, педагог.
Індржых Каан фон Альбест | |
---|---|
![]() Індржых Каан фон Альбест (1889, партрэт Яна Вілімека) | |
Асноўная інфармацыя | |
Дата нараджэння | 29 мая 1852[1][2][3] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 7 сакавіка 1926[1][2][3] (73 гады) |
Месца смерці | |
Музычная дзейнасць | |
Прафесіі | піяніст, кампазітар, педагог |
Інструменты | фартэпіяна |
Жанры | класічная музыка і балет[d] |
![]() |
БіяграфіяПравіць
Сын музыканта-аматара, аўтара салонных фартэпіянных п'ес. Вучыўся ў Празе ў музычнай школе, заснаванай Іозефам Прокшам, у піяніста Вілема Блодэка, затым у 1873—1874 гг. у Пражскай школе арганістаў у Францішка Скугерскага.
З 1876 г. працаваў настаўнікам музыкі ў князёў Фюрстэнберг у іх чэшскім маёнтку Ланы. У 1884 г. суправаджаў Антаніна Дворжака ў яго гастрольнай паездцы ў Лондан. З 1889 года прафесар Пражскай кансерваторыі, у 1907—1918 гг. яе кіраўнік; сярод вучняў Каана, у прыватнасці, Эрвін Шульгаф.
Аўтар опер «Уцякач» (ням.: Der Flüchtling) і «Жэрміналь» (фр.: Gérminal), казачных балетаў «Баяя» (чэшск.: Bajaja; 1897) і «Олім» (чэшск.: Olim; 1904), сімфанічнай паэмы «Сакунтала», фартэпіяннага канцэрту, камернай і вакальнай музыкі, а таксама шматлікіх фартэпіянных апрацовак твораў чэшскіх кампазітараў, якія спрыялі папулярызацыі чэшскай музыкі, асабліва сачыненняў Бедржыха Сметаны. У 1913 г. апублікаваў падручнік фартэпіяннай гульні (чэшск.: Postup při vyučování hře klavírní), у 1921 г. — кнігу ўспамінаў.
Зноскі
- ↑ 1,0 1,1 Heinrich von Kàan-Albést // International Music Score Library Project — 2006. Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ 2,0 2,1 Czech National Authority Database Праверана 23 лістапада 2019.
- ↑ 3,0 3,1 Jindrich z Albestu (Heinrich) Kaan // Musicalics
- ↑ Československý hudební slovník osob a institucí / пад рэд. G. Černušák, B. Štědroň, Z. Nováček — 1963.
СпасылкіПравіць
- Шаблон:OeBL
- Michaela Hejlová. 200 let pražské konzervatoře // Hudební Rozhledy, 2010, № 6. (чэшск.)