Інстытут энергетыкі НАН Беларусі

досьледнае прадпрыемства Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі

Інстытут энергетыкі НАН Беларусі — навукова-даследчая арганізацыя Беларусі, якая займаецца навуковым забеспячэннем развіцця энергетычнага комплексу Рэспублікі Беларусь.

Інстытут энергетыкі НАН Беларусі
Краіна
Адрас Мінск, Першамайскі раён, вул. Акадэмічная, д. 15, корп. 2
Юрыдычны статус дзяржаўная ўстанова
Тып арганізацыі навуковая
Кіраўнікі
Дырэктар Антон Анатольевіч Брынь
Намеснік дырэктара па навуковай працы і праектаванню Мікалай Яўгеньевіч Шэўчык
Навуковы кіраўнік інстытута Аляксандр Аляксандравіч Міхалевіч
Намеснік дырэктара па агульных пытаннях Яўгеній Станіслававіч Шмялёў
В.А. навуковага сакратара Леанід Францавіч Мінько
Заснаванне
Дата заснавання 1997
Галіна сфера паслуг[3], Навукова-даследчая работа[d][3] і даследаванне
Прадукцыя лічбавае праграмнае кіраванне[4] і энергааўдыт[d][4]
Матчыная арганізацыя Нацыянальная акадэмія навук Беларусі[2]
ipe.by

Гісторыя Інстытута

правіць

Інстытут энергетыкі НАН Беларусі ўтвораны ў ліпені 2008 года шляхам перайменавання Рэспубліканскага навукова-вытворчага ўнітарнага прадпрыемства «БелІКО Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі», якое было створана ў 1997 годзе для ўкаранення навукаёмістых распрацовак у эканоміку Рэспублікі Беларусь. Інстытут праводзіць навуковыя даследаванні ў галіне энергетыкі, прымае ўдзел у распрацоўцы і ажыццяўляе навуковае суправаджэнне выканання дзяржаўных праграм навуковых даследаванняў па энергетыцы, энергазберажэнню і мясцовым энергарэсурсах, вырашае праблемы забеспячэння энергетычнай бяспекі і павышэння энергетычнай незалежнасці краіны, праводзіць энергетычныя абследавання (энергааўдытаў) прадпрыемстваў і арганізацый, распрацоўвае мерапрыемствы па павышэнню эфектыўнасці выкарыстання паліўна-энергетычных рэсурсаў, ажыццяўляе экспертызу навуковых, навукова-тэхнічных і народна-гаспадарчых праграм, інавацыйных праектаў, а таксама праектаў нарматыўных прававых актаў, распрацоўвае, праектуе і вырабляе навукаёмістае энергаэфектыўнае абсталяванне.

У склад Інстытута энергетыкі ўвайшлі падраздзяленні і супрацоўнікі арганізацый Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі: Інстытута цепла- і масаабмену імя. А. В. Лыкава, Інстытута прыродакарыстання, Аб’яднанага інстытута энергетычных і ядзерных даследаванняў — Сосны, РУП «БелІКО». Першым дырэктарам Інстытута энергетыкі стаў доктар тэхнічных навук, прафесар Віталь Лявонцьевіч Ганжа.

У 2012 годзе Інстытут энергетыкі быў акрэдытаваны ў якасці навуковай арганізацыі Камісіяй па акрэдытацыі навуковых арганізацый, зацверджаным рашэннямі Старшыні Прэзідыума Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі, Старшыні Дзяржаўнага камітэта па навуцы і тэхналогіях Рэспублікі Беларусь і Старшыні Вышэйшай атэстацыйнай камісіі Рэспублікі Беларусь.

У 2014 годзе пры Інстытуце энергетыкі адкрыта аспірантура.

На 1 студзеня 2014 года ў інстытуце працуюць 2 акадэміка, 3 доктара навук і 8 кандыдатаў навук [5].

Напрамкі навуковай дзейнасці

правіць
  • Распрацоўка і маніторынг рэалізацыі канцэпцыі энергетычнай бяспекі, складанне прагнозаў развіцця энергетычнага комплексу і паліўна-энергетычных балансаў Рэспублікі Беларусь;
  • Правядзенне фундаментальных і прыкладных навуковых даследаванняў у галіне энергетыкі, энергазберажэння і энергаэфектыўнасці;
  • Распрацоўка, вытворчасць і ўкараненне на прамысловых, сельскагаспадарчых прадпрыемствах, аб’ектах сацыяльнай інфраструктуры энергаэфектыўных, энергазберагальных тэхналогій і абсталявання;
  • Навуковае суправаджэнне рэалізацыі дзяржаўных праграм па энергетыцы, энергазберажэнню і аднаўляльных крыніцах энергіі;
  • Правядзенне энергетычных абследаванняў (энергааўдытаў) прадпрыемстваў і арганізацый; распрацоўка ўдзельных нормаў спажывання, мерапрыемстваў па павышэнню эфектыўнасці выкарыстання;
  • Распрацоўка метадычных рэкамендацый, бізнес-планаў, праектна-каштарыснай дакументацыі, тэхнічнае суправаджэнне выканання работ па мадэрнізацыі прамысловых і сельскагаспадарчых прадпрыемстваў з выкарыстаннем кагенерацыйных тэхналогій;
  • Распрацоўка, праектаванне і вытворчасць высокаэфектыўнага энергазберагальнага абсталявання, у тым ліку для ўтылізацыі другасных энергарэсурсаў;
  • Падрыхтоўка навуковых кадраў вышэйшай кваліфікацыі праз аспірантуру [6].

Зноскі