Іньяцыа Сілонэ
Іньяцыа Сілонэ (італ.: Ignazio Silone; 1 мая 1900 — 22 жніўня 1978) — італьянскі пісьменнік, публіцыст, палітычны дзеяч сацыялістычнай арыентацыі.
| Іньяцыа Сілонэ | |
|---|---|
| Ignazio Silone | |
 | |
| Асабістыя звесткі | |
| Імя пры нараджэнні | Secondo Tranquilli |
| Псеўданімы | Ignazio Silone |
| Дата нараджэння | 1 мая 1900[1][2][…] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 22 жніўня 1978[1][2][…] (78 гадоў) |
| Месца смерці | |
| Грамадзянства | |
| Месца працы | |
| Прафесійная дзейнасць | |
| Род дзейнасці | палітык, журналіст, раманіст, драматург, пісьменнік |
| Жанр | раман |
| Мова твораў | італьянская мова і нямецкая |
| Грамадская дзейнасць | |
| Партыя | |
| Член у | |
| Прэміі | Іерусалімская прэмія (1969) |
| Узнагароды |
Іерусалімская прэмія[d] (1969) |
| Афіцыйны сайт (італ.) | |
 Творы ў Вікікрыніцах | |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
 Цытаты ў Вікіцытатніку | |
.svg){kind=small}
_crowned.svg){kind=small}
Біяграфія правіць
У 1911 годзе страціў бацьку, у 1915 — маці і іншых членаў сям'і падчас Авецанскага землетрасення. У 1917 уступіў у Італьянскую сацыялістычную партыю. У 1921 стаў адным з заснавальнікаў Італьянскай камуністычнай партыі. Брат Іньяцыа быў арыштаваны як член ІКП і памёр ад збіцця ў турме (1931).
У 1927 наведаў СССР. У 1930 па ідэйных меркаваннях парваў з ІКП. У яго былі выяўлены сухоты, выявіліся прыступы дэпрэсіі. У 1931—1945 жыў у Швейцарыі, пачаў актыўна займацца літаратурай. Антыфашысцкі раман «Фантамара» (1933) адразу ж з'явіўся ў перакладах на нямецкі (1933) і англійскі (1934), атрымаў высокую ацэнку Троцкага і стаў пачаткам абруцкай трылогіі Сілонэ, якая ўключыла пазней раманы «Хлеб і віно» (1937) і «Насенне пад снегам» (1943). Выступаў з публіцыстыкай, накіраванай супраць таталітарызму («Школа дыктатараў», 1938). У гады вайны ўвайшоў у швейцарскую падпольную арганізацыю, якая падтрымлівала рух Супраціўлення ў Італіі, паралельна стаў агентам разведслужбы ЗША (падпольная мянушка – Лен).
Пасля вызвалення Італіі вярнуўся на радзіму, стаў актыўным дзеячам сацыялістычнай партыі, рэдактарам газеты «Аванці». Актыўна выступаў супраць сталінізму, перайшоў на пазіцыі хрысціянскага сацыялізму. Разам з Андрэ Жыдам, Артурам Кестлерам і інш. удзельнічаў у знакамітай антытаталітарнай анталогіі «Бог, які пацярпеў крах» (1949). Браў удзел у працы міжнароднага Кангрэса за волю культуры. Пасля публікацыі матэрыялаў пра яго сувязь з амерыканскай разведслужбай (1967) адышоў ад палітыкі, засяродзіўшыся на літаратуры.
Працы правіць
Раманы правіць
- 1930 «Фантамара» (Fontamara)
- 1934 «Вандроўка ў Парыж» (Un viaggio a Parigi)
- 1936 «Хлеб і віно» (Pane e Vino)
- 1941 «Насенне пад снегам» (Il seme sotto la neve)
- 1952 «Жменя ажыны» (Una manciata di more)
- 1956 «Сакрэт Лукі» (Il segreto di Luca)
- 1960 «Ліса і камеліі» (La volpe e le camelie)
- 1968 «Лёс аднаго беднага хрысціяніна» (L'avventura di un povero cristiano) - прэмія Кампьела
- 1971 «Севярына» (L'avventura di un povero cristiano) - завершаны жонкай, апублікаваны пасмяротна ў 1981 годзе
Публіцыстыка правіць
- 1934 «Фашызм. Паходжанне і развіццё» (Il Fascismo. Origini e sviluppo)
- 1938 «Школа дыктатараў» (La scuola dei dittatori)
- 1939 «Жывыя думкі аб Мазыні» (The living thoughts of Mazzini)
- 1944 «Дакладная цыдулка са швейцарскай турмы» (Memoriale dal carcere svizzero)
- 1965 «Яно - выйсце бяспекі» (Uscita di sicurezza)
П'есы правіць
Зноскі
- ↑ а б Ignazio Silone // Internet Speculative Fiction Database — 1995. Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ а б Ignazio Silone // Brockhaus Enzyklopädie Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Deutsche Nationalbibliothek Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 11 снежня 2014.
- ↑ Deutsche Nationalbibliothek Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 31 снежня 2014.