Ісідар Міхайлавіч Балоцін
Ісідар Міхайлавіч Балоцін (сапр Ізраіль Рувімавіч Балотны; 8 верасня 1907, Бабруйск, Мінская губерня — 7 снежня 1961, Мінск) — беларускі артыст оперы (лірычны тэнар)[1]. Народны артыст Беларускай ССР (1944)[1][2].
| Ісідар Міхайлавіч Балоцін | |
|---|---|
| Ізраіль Рувімавіч Балотны | |
 | |
| Дата нараджэння | 8 верасня 1907 |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 7 снежня 1961 (54 гады) |
| Месца смерці | |
| Месца пахавання | |
| Грамадзянства | |
| Жонка | Юлія Уладзіміраўна Хіраска |
| Адукацыя | |
| Прафесія | спявак-тэнар |
| Тэатр | |
| Узнагароды |
   |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Знакаміты выканаўца рамансаў і папулярных песень, самы вядомы выканаўца песні «Радзіма мая дарагая»[3].
Біяграфія
правіць
Нарадзіўся 8 верасня 1907 года ў Бабруйску.
Скончыў Беларускі музычны тэхнікум (1930, педагогі В. Цвяткоў і А. Баначыч)[1]. Удасканальваў вакальнае і сцэнічнае майстэрства ў Беларускай студыі оперы і балета (1930—1933).
Дэбютаваў як оперны спявак у студыйным спектаклі «Залаты пеўнік» М. Рымскага-Корсакава партыяй Звездачота[1]. Творчы шлях пачынаў у аматарскіх калектывах («Сіняя блуза» ў Бабруйску, 1924—1927, і інш.). У 1933—1961 гадах[1] — саліст Дзяржаўнага тэатра оперы і балета Беларусі (у Вялікую Айчынную вайну — саліст Свярдлоўскага тэатра, у 1941—1942 гадах выступаў на сцэне Вялікага тэатра ў Маскве, уваходзіў у франтавыя канцэртныя брыгады).
Дэпутат Вярхоўнага Савета БССР у 1947—1959 гадах[1].
Памёр 7 снежня 1961 года ў Мінску. Пахаваны ў Мінску на Усходніх могілках[4].
Творчасць
правіцьВалодаў гібкім выразным голасам, высокай прыроднай музыкальнасцю, пачуццём музычнага стылю. Майстэрства пераўвасаблення дазваляла яму ствараць вобразы самага рознага характару.
Меў у рэпертуары больш за 60 партый. Выканаў партыі ў нацыянальных спектаклях: Саўка («У пушчах Палесся» А. Багатырова), Конрад («Кветка шчасця» А. Туранкова), Сёмка («Алеся» Я. Цікоцкага)[1].
Выконваў лепшыя партыі опернай класікі: Ленскі («Яўген Анегін» П. Чайкоўскага), Дуброўскі («Дуброўскі» Э. Напраўніка), Юродзівы («Барыс Гадуноў» М. Мусаргскага), Герцаг («Рыгалета» Д. Вердзі), Альмавіва («Севільскі цырульнік» Д. Расіні), Надзір («Шукальнікі жэмчугу» Ж. Бізэ), Вашак («Прададзеная нявеста» Б. Сметаны), Дамазы («Страшны двор» С. Манюшкі; у гэтай партыі выступіў на сцэне Варшаўскай оперы, 1955)[1].
Ісідар Міхайлавіч Балоцін меў вялікі і рознабаковы камерны рэпертуар, значна месца ў якім належала рамансам беларускіх кампазітараў і беларускім народным песням[5].
У культуры
правіцьЗаір Азгур у 1960 годзе стварыў гіпсавы бюст І. Балоціна[6].
Узнагароды
правіць- Заслужаны артыст Беларускай ССР (1938)[7].
- Народны артыст Беларускай ССР (1944).
Зноскі
- ↑ а б в г д е ё ж Болотин Исидор Михайлович // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 70. — 737 с.
- ↑ Первый белорусский Фауст Исидор Болотин Архівавана 4 сакавіка 2016. (руск.)
- ↑ Белорусская балерина Юлия Хираско не отреклась от ссыльного отца-священника, которого признали святым
- ↑ Надмогильный памятник И.М. Болотину (Восточное кладбище)
- ↑ Болотин Исидор Михайлович Архівавана 31 кастрычніка 2007. (руск.)
- ↑ Болотин Исидор Михайлович Архівавана 5 сакавіка 2016. (руск.)
- ↑ 110 лет Исидору Болотину // Партер. Верасень 2017. С. 46
Спасылкі
правіць
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Ісідар Міхайлавіч Балоцін- Первый белорусский Фауст Исидор Болотин Архівавана 4 сакавіка 2016. (руск.)