Іван Пятровіч Данілаў

вучоны ў галіне гематалогіі і трансфузіялогіі
(Пасля перасылкі з І. Данілаў)

Іван Пятровіч Дані́лаў[1] (нар. 27 верасня 1924) — вучоны ў галіне гематалогіі і трансфузіялогіі, тэрапеўт, доктар медыцынскіх навук (1979), прафесар. Акадэмік Міжнароднай акадэміі інфармацыйных працэсаў і тэхналогій (1995)[1].

Іван Пятровіч Данілаў
Дата нараджэння 27 верасня 1924(1924-09-27) (99 гадоў)
Месца нараджэння
Грамадзянства
Род дзейнасці урач, гематолаг, тэрапеўт, выкладчык універсітэта, гісторык
Навуковая сфера гематалогія і трансфузіялогія
Месца працы
Навуковая ступень доктар медыцынскіх навук (1979)
Навуковае званне
  • прафесар[d]
Альма-матар
Навуковы кіраўнік Іван Дзмітрыевіч Мішэнін і Антанін Мікалаевіч Філатаў[d]
Член у
Узнагароды
ордэн Айчыннай вайны I ступені
Выдатнік аховы здароўя СССР

Біяграфія правіць

Нарадзіўся ў вёсцы Ляжыткавічы Драгічынскай гміны Палескага ваяводства Польскай Рэспублікі[2] (цяпер ў Драгічынскім раёне Брэсцкай вобласці Беларусі). Скончыў 7 класаў школы ў Драгічыне. У час Вялікай Айчыннай вайны з мая 1942 года ў партызанах — сувязны партызанскіх атрадаў імя Шыша, імя Калініна брыгады імя Молатава Пінскага злучэння[2]. З 1944 года ў Чырвонай Арміі — радавы стралковай роты. Быў цяжка паранены. Дэмабілізаваўся ў 1946 годзе. У 1949 годзе скончыў фельчарскую школу ў Пінску і паступіў у Мінскі медыцынскі інстытут. Інстытут скончыў у 1955 годзе і працаваў урачом Поразаўскай раённай бальніцы, галоўным урачом Поразаўскага раёна[2]. У 1958 годзе паступіў у аспірантуру пры кафедры прапеўдэтыкі ўнутраных хвароб Мінскім медыцынскім інстытуце. У 1961—1964 гадах — асістэнт кафедры, з 1963 года — дацэнт[3]. У 1962 годзе абараніў кандыдацкую дысертацыю на тэму «Влияние хронического тонзиллита на состояние сосудистой системы»[2]. З 1964 года І. П. Данілаў на пасадзе дырэктара Беларускага навукова-даследчага інстытута гематалогіі і пералівання крыві, якую займаў па 1973 год, і адначасова галоўны гематолаг Міністэрства аховы здароўя БССР. У 1971 годзе абараніў доктарскую дысертацыю на тэму «Переливание крови, стабилизированной с помощью фосфатноцитратных целлюлозных сорбентов»[2]. З 1974 года на пасадзе загадчыка кафедры прапеўдэтыкі ўнутраных хвароб Мінскага медінстытута. У 1982—1983 гадах кансультант бальніцы ў Мангольскай Народнай Рэспубліцы. У 1983—1989 гадах зноў на пасадзе загадчыка кафедры Мінскага медыцынскага інстытута[3]. У 1990—1993 гадах І. П. Данілаў займаў пасаду загадчыка лабараторыі гематалогіі Навукова-даследчага інстытута радыяцыйнай медыцыны, з 1993 года — галоўны навуковы супрацоўнік гематалагічнага аддзела Навукова-даследчага інстытута гематалогіі і пералівання крыві.

Навуковая і грамадская дзейнасць правіць

Аўтар навуковых прац па гематалогіі, пульманалогіі, трансфузіялогіі, па праблемах удасканальвання метадаў стабілізацыі кансервавання крыві, прызначанай для масавых пераліванняў, праблемах тромбафіліі і рэалогіі крыві пры інфаркце міякарда і хранічных захворваннях лёгкіх і інш. Кіраваў падрыхтоўкай 2 доктарскіх і 18 кандыдацкіх дысертацый.

Аўтар больш за 400 навуковых прац, сярод якіх 6 манаграфій і 14 вынаходніцтваў, а таксама васьмі публіцыстычных выданняў[2]. Сярод апублікаванага:

  • Трансфузионная терапия в клинике внутренних болезнй. — Мн., 1975.;
  • Хронический бронхит. — Мн., 1989. (разам з А. Э. Макарэвічам);
  • Размышления западного белоруса (2009), Записки западного белоруса (2011), История не из учебника (2012).

Старшыня Рэспубліканскага навуковага таварыства гематолагаў і трансфузіёлагаў (з 1968 года)[3], член Саюза беларускіх пісьменнікаў (з 5 лістапада 2009 года)[2]. Абіраўся дэпутатам раённага Савета ў Мінску (1968—1971)[3].

Сярод яго кніг «Запіскі заходняга беларуса», «Перажытыя рэжымы: нататкі ўдзельніка і сведкі», «Пастка: разнастайнасць бальшавіцкага тэрору»[4].

Узнагароды і званні правіць

  • Ордэн Айчыннай вайны I ступені
  • Медалі
  • Знак «Выдатніку аховы здароўя СССР»
  • Знак «Выдатніку аховы здароўя МНР»

Зноскі

Літаратура правіць

Спасылкі правіць