Абдулразак Гурна

Абдулразак Гурна (англ.: Abdulrazak Gurnah, суахілі: Abdulrazak Gurnah; нар. 20 снежня 1948, Занзібар) — англійскі пісьменнік танзанійскага паходжання. Жыве ў Вялікабрытаніі. Лаўрэат Нобелеўскай прэміі па літаратуры (2021).

Абдулразак Гурна
англ.: Abdulrazak Gurnah
суахілі: Abdulrazak Gurnah
араб. عبد الرزاق سالم قرنح‎‎[1]
Асабістыя звесткі
Імя пры нараджэнні Abdulrazak Gurnah
Дата нараджэння 20 снежня 1948(1948-12-20)[2][3][…] (75 гадоў)
Месца нараджэння
Грамадзянства
Альма-матар
Месца працы
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці раманіст, выкладчык універсітэта, празаік, рэдактар, пісьменнік
Гады творчасці з 1987
Жанр проза
Мова твораў англійская
Грамадская дзейнасць
Член у
Прэміі
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Аўтар раманаў «Рай»[en] (1994), уключанага ў шорт-ліст Букераўскай і Уітбрэдаўскай прэмій, «Дэзертырства»[en] (2005) і «Ля мора» (2001), уключанага ў лонг-ліст Букераўскай прэміі і шорт-ліст кніжнай прэміі Los Angeles Times Book Prize[en].

Біяграфія

правіць

Нарадзіўся на востраве Занзібар у сям’і мусульман арабскага паходжання. У 1968 годзе, праз антыарабскія настроі на Занзібары, пераехаў у Вялікабрытанію, дзе працягваў вучобу. У 1980—1982 гадах чытаў лекцыі ва Універсітэце Баера ў Нігерыі. У 1982 годзе абараніў доктарскую ступень у Кенцкім універсітэце. У 1985 годзе прыняты выкладчыкам ў Кенцкі ўніверсітэт і прачытаў курс лекцый, прысвечаны посткаланіяльнай літаратуры і творчасці пісьменнікаў дыяспар, найперш выхадцаў з брытанскіх калоній на ўсходзе Афрыкі, Індыі і Карыбскіх астравах. Станам на 2021 год у званні прафесара ўзначальвае аспірантуру на кафедры англійскай мовы ў Кенцкім універсітэце[6][7].

Стаў адказным рэдактарам двухтомнага зборніка «Эсэ пра афрыканскае пісьменства». Рэдактар «Кампаньёна да Салмана Рушдзі» і часопіса «Уасафіры»[8]. Аўтар даследаванняў творчасці шэрагу сучасных посткаланіяльных пісьменнікаў, у тым ліку Відзьядхара Сураджпрасада Найпала, Салмана Рушдзі і Зоі Уікамб[en].

У 2021 годзе атрымаў Нобелеўскую прэмію па літаратуры за «бескампраміснае і спачувальнае даследаванне наступстваў каланіялізму і лёсу бежанца ў прорве паміж культурамі і кантынентамі»[9].

  • «Памяць пра ад’езд» (англ.: Memory of Departure, 1987)
  • «Шлях пілігрымаў» (англ.: Pilgrims Way, 1988)
  • «Доці» (англ.: Dottie, 1990)
  • «Рай» (англ.: Paradise, 1994)
  • «Захапленне цішынёй» (англ.: Admiring Silence, 1996)
  • «Ля мора» (англ.: By the Sea, 2001)
  • «Дэзертырства» (англ.: Desertion, 2005)
  • «Мая маці жыла на ферме ў Афрыцы» (англ.: My Mother Lived on a Farm in Africa, 2006) — зборнік апавяданняў
  • «Апошні падарунак» (англ.: The Last Gift, 2011)
  • «Гравійнае сэрца» (англ.: Gravel Heart, 2017)

Зноскі

  1. https://www.alarabiya.net/culture-and-art/2021/10/08/-عبدالرزاق-قرنه-ما-قصة-صاحب-نوبل-الجديد-وعلاقة-الأدب-بالجينات؟
  2. Abdulrazak Gurnah // CONOR.SI Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. Abdulrazak Gurnah // MAK
  4. https://www.youm7.com/story/2021/10/7/فوز-التنزانى-عبد-الرزاق-جرنة-بجائزة-نوبل-فى-الأدب-لعام/5487602
  5. а б https://rsliterature.org/fellow/abdulrazak-gurnah-3/ Праверана 7 кастрычніка 2021.
  6. Chelsea Haith. Abdulrazak Gurnah (англ.). British Council. Праверана 27.7.2020.
  7. Abdulrazak Gurnah (англ.)(недаступная спасылка). Wasafiri. Архівавана з першакрыніцы 3 жніўня 2019. Праверана 27.7.2020.
  8. Mark Pringle. Abdulrazak Gurnah. Biography (англ.). Writers make worlds. Праверана 27.7.2020.
  9. Назван лауреат Нобелевской премии по литературе