Абдурахман Вахід

Абдурахман Вахід (англ.: Abdurrahman ad-Dakhil Wahid, 7 верасня 1940, Джамбанг, Усходняя Ява, Галандская Ост-Індыя — 30 снежня 2009, Джакарта, Інданезія) — Прэзідэнт Інданезіі (1999—2001).

Абдурахман Вахід
Партыя	National Awakening Party[d]
Адукацыя	Karachi Grammar School[d] Багдадскі ўніверсітэт[d] Універсітэт Аль-Азхар
Дзейнасць	палітык, журналіст
Веравызнанне	суніты
Нараджэнне	7 верасня 1940(1940-09-07) Джамбанг[d], Усходняя Ява, Інданезія
Смерць	30 снежня 2009(2009-12-30)[…] (69 гадоў) Dr. Cipto Mangunkusumo National General Hospital[d]
Пахаванне	Джамбанг[d]
Бацька	Вахід Хашым[d]
Жонка	Sinta Nuriyah[d]
Дзеці	Alissa Qotrunnada[d], Yenny Wahid[d], Anita Hayatunnufus[d] і Inayah Wulandari[d]
Сайт	gusdur.net
Аўтограф
Узнагароды	Ramon Magsaysay Award[d] (1993)

Біяграфія

Унук арганізатара найстарэйшай ісламскай арганізацыі краіны Нахдатул Улама (1926) і сын яе лідэра і былога міністра па справах рэлігіі ў ўрадзе Сукарна.

Скончыў школу ў Джак’якарта, вучыўся ў універсітэце аль-Азхар (Каір, 1964-66), скончыў Багдадскі ўніверсітэт (1970). Быў дэканам тэалагічнага факультэта ўніверсітэта Хашым Ашары (1972-74).

У 1971 г. вярнуўся на радзіму. Пачаў кар’еру як журналіст і выкладчык у мусульманскіх навучальных установах. дырэктар рэлігійнай школы ў Джамбангу (1974-78).

У 1972—1974 гг. — Дэкан тэалагічнага факультэта ўніверсітэта Хашым Ашары.

У 1974—1979 гг. — Дырэктар рэлігійнай школы ў Джамбангу.

З 1978 г. першы сакратар, а з 1984 г. — старшыня Нахдатул Улама, найбуйнейшай мусульманскай буржуазнай партыі Інданезіі.

У пачатку 1990-х гг. яго адносіны з прэзідэнтам Сухарта прыкметна пагоршыліся. У 1994 г., нягледзячы на супраціў Сухарта, ён быў перавыбраны старшынёй Нахдатул Улама.

Пасля фінансавага крызісу 1997 г. Сухарта пачаў губляць кантроль над сітуацыяй у краіне, што прывяло да яго адстаўкі ў 1998 г. У гэтым жа годзе Вахід заснаваў і ўзначаліў ісламскую Партыю нацыянальнага абуджэння.

У 1999 г. абраны прэзідэнтам Інданезіі. На гэтай пасадзе яму не ўдалося пераламаць ў лепшы бок эканамічную сітуацыю, ён толькі аднавіў супраць сябе самыя розныя палітычныя і рэлігійныя групоўкі, уключаючы высокапастаўленых ваенных. Парламент Інданезіі аднагалосна прагаласаваў за імпічмент прэзідэнта Вахіда, яго спробы застацца ля ўлады не атрымалі падтрымкі насельніцтва краіны.