Абляцыя (гляцыялогія)

Абляцыя (ад лац.: ablatio адыманне) у гляцыялогіі — памяншэнне масы ледавіка або снегавога покрыва ў выніку раставання, выпарэння, механічнага выдалення (ветравы знос снегу і лавіны; айсбергі, якія адколваюцца ад ледавікоў, і інш.).

Класіфікацыя правіць

Адрозніваюць:

  • падледавіковую (донную),
  • унутраную і
  • паверхневую абляцыю.

Асноўныя фактары: кліматычныя, унутранае цяпло Зямлі, цёплыя крыніцы, цеплыня ад трэння ледавіка аб ложа ці састаўныя яго часткі і інш.

На Беларусі абляцыя адбывалася ў антрапагенавым перыядзе на працягу зледзяненняў.

Літаратура правіць

  • Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.1: А - Аршын / Рэдкал.: Г.П.Пашкоў і інш. - Мн.: БелЭн, 1996. - 552 с.: іл.
  • Геаграфія ў тэрмінах і паняццях: Энцыклапедычны даведнік / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: Г.П.Пашкоў і інш. - Мн.: БелЭн, 2003. - 352 с.: іл. - ISBN 985-11-0262-8.


Гл.таксама правіць