Авэнір Афанасьевіч Цярэнцьеў

Авэнір Афанасьевіч Цярэнцьеў (5 снежня 1938, Вялікія Лукі — 9 снежня 2003) — беларускі вучоны ў галіне тэхнічных навук. Член-карэспандэнт Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (1996). Доктар тэхнічных навук (1990), прафесар (1991).

Авэнір Афанасьевіч Цярэнцьеў
Дата нараджэння	5 снежня 1938(1938-12-05)
Месца нараджэння	Вялікія Лукі, Велікалуцкі раён, Калінінская вобласць, РСФСР, СССР
Дата смерці	9 снежня 2003(2003-12-09) (65 гадоў)
Грамадзянства	Беларусь
Род дзейнасці	навуковец, выкладчык універсітэта
Месца працы	Цвярскі дзяржаўны тэхнічны ўніверсітэт[d] Інстытут прыродакарыстання НАН Беларусі
Навуковая ступень	доктар тэхнічных навук (1990)
Навуковае званне	прафесар (1991) член-карэспандэнт НАН Беларусі (1996)
Альма-матар	Цвярскі дзяржаўны тэхнічны ўніверсітэт[d]

Біяграфія

Скончыў Маскоўскі тарфяны інстытут (1961). З 1961 года інжынер, малодшы навуковы супрацоўнік, старшы выкладчык, дацэнт Калінінскага політэхнічнага інстытута, з 1974 года старшы навуковы супрацоўнік, з 1990 года намеснік дырэктара па навуковай рабоце Інстытута праблем выкарыстання прыродных рэсурсаў і экалогіі Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (да 1990 года Інстытут торфу АН БССР). З 2003 года галоўны навуковы супрацоўнік таго ж інстытута.

Навуковая дзейнасць

Навуковыя даследаванні па фізіка-хімічнай механіцы прыродных дысперсных сістэм і горных парод. Распрацаваў тэарэтычныя асновы і спосабы накіраванага структураутварэння ў торфах і сапрапелях, тарфяна-балотных глебах, бурых вуглях, кампазіцыях на аснове торфу для атрымання розных матэрыялаў і паліва. Устанавіў агульныя заканамернасці структураутварэння канцэнтраваных сістэм на аснове горных парод пры механічным і фізіка-хімічным уздзеяннях. Выявіў механізм рэзкага памяншэння вільгацеправоднасці і рухомасці катыёнаў ў тарфяных сістэмах пры увядзенні аніённымі павярхоўна-актыўных рэчываў (ПАР) і іх узмацненні ў выпадку катыённых ПАР, абумоўлены змяненнем электракінэтычных і структурна-реологіческіх уласцівасцяў межавых слаёў. Паказаў дастасавальнасць асноўнага калоіднай-хімічнага прынцыпу рэгулявання фізіка-механічных уласцівасцяў дысперсных сістэм з дапамогай ПАР да тарфяных кампазіцый. Абгрунтаваў магчымасць павелічэння адгезійных сувязяў у торфавугольнай кампазіцыі за кошт ўбудавання гумінавых рэчываў торфу ў структуру паверхневых слаёў вугалю пры яго механаактывацыі.

Аўтар больш за 140 навуковых прац, у т.л. 8 манаграфій, 33 вынаходстваў.

Асноўныя працы

• Практикум по физике и химии торфа. Калинин, 1971 (в соавт.).
• Физико-химические основы торфяного производства. Мн.: Наука и техника, 1983 (в соавт.).
• Физика и химия торфа. М.: Недра, 1989 (в соавт.).
• Структура и свойства формованной торфяной продукции. Тверь: Созвездие, 2004 (совм. с В. И. Суворовым).

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 17: Хвінявічы — Шчытні / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2003. — Т. 17. — 512 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0279-2 (т. 17).
• Национальная академия наук Беларуси : персональный состав, 1928—2015. — 2-е изд., исправленное. — Минск, 2016.
• Национальная Академия наук Беларуси : персональный состав. — Минск, 2003.