Адам Хмара

Адам Міхал Станіслаў Хмара (22 снежня 1720 — 9 чэрвеня 1805) — дзяржаўны дзеяч Вялікага Княства Літоўскага. Лоўчы менскі (з 1748), падчашы (з 1756), сакратар малой пячаткі (1752—1760), віцэ-інстыгатар (1760—1765) і інстыгатар вялікі літоўскі (1765—1779), кашталян (1779—1784) і апошні ваявода менскі (з 1784); член Пастаяннай Рады (з 1783). Кавалер ордэнаў Св. Станіслава і Белага Арла, расійскіх ордэнаў.

Адам Хмара
Герб «Крыўда»
кашталян менскі 1779 — 1784
ваявода менскі 1784 — 1793
інстыгатар вялікі літоўскі з 1765
падчашы менскі[d] з 1756
лоўчы менскі[d] з 1748
Нараджэнне	20 снежня 1720(1720-12-20)
Смерць	9 чэрвеня 1805(1805-06-09) (84 гады)
Род	Хмары
Бацька	Антоній Хмара
Маці	Кацярына Вязевіч
Жонка	Мар'яна Война-Аранская
Член у	Таргавіцкая канфедэрацыя
Узнагароды

Біяграфія

Жонка А. Хмары Мар’яна. Невядомы мастак, XVIII ст.

Прадстаўнік незаможнага роду Хмараў герба «Крыўда», які зрабіў бліскучую кар’еру — ад нязначнай пасады лоўчага да ваяводы менскага. У 1761—1782 некалькі разоў абіраўся паслом на соймы, быў маршалкам Трыбунала Вялікага Княства Літоўскага (1785).

У 1755 атрымаў ад падканцлера вялікага літоўскага Міхала Антонія Сапегі за службу ў якасці яго падскарбія (1743—1752) і сакратара маёнтак Сёмкаў Саламярэцкі каля Мінска.

Імкнуўся рэфармаваць сваю гаспадарку: будаваў млыны, цагельні, вінакурні, цікавіўся жыццём сваіх сялян. Надрукаваў працу для кіравання маёнткам — «Інструкцыя для аканома». Да 1780 збудаваў палац, дзе меліся бібліятэка, архіў, збраёўня.

У шлюбе з Мар’янай Войнаў-Аранскіх дзяцей не было.

Пахавалі апошняга ваяводу менскага ў фундаваным ім касцёле ў в. Дубрава.

Літаратура

• Вяроўкін-Шэлюта У. Хмара Адам Міхал Станіслаў // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — С. 716. — 792 с. — ISBN 985-11-0378-0 (т. 2), ISBN 985-11-0315-2.