Адам Хмара

(1720—1805) ваявода менскі

Адам Міхал Станіслаў Хмара (22 снежня 1720 — 9 чэрвеня 1805) — дзяржаўны дзеяч Вялікага Княства Літоўскага. Лоўчы менскі (з 1748), падчашы (з 1756), сакратар малой пячаткі (17521760), віцэ-інстыгатар (17601765) і інстыгатар вялікі літоўскі (17651779), кашталян (17791784) і апошні ваявода менскі (з 1784); член Пастаяннай Рады1783). Кавалер ордэнаў Св. Станіслава і Белага Арла, расійскіх ордэнаў.

Адам Хмара
Герб «Крыўда»
Герб «Крыўда»
29-ы ваявода менскі
4 лютага 1784 — 1795
Папярэднік Юзаф Мікалай Радзівіл
30-ы кашталян менскі
10 сакавіка 1779 — 4 лютага 1784
Папярэднік Адам Міхал Ракіцкі
Пераемнік Шыман Забела
інстыгатар вялікі літоўскі
9 снежня 1765 — 10 сакавіка 1779
Папярэднік Андрэй Зянковіч[d]
Пераемнік Яўстах Юзаф Храпавіцкі[d]
падчашы менскі[d]
23 студзеня 1756 — 1761
Папярэднік Ігнацы Карніцкі[d]
лоўчы менскі[d]
7 чэрвеня 1752 — 23 студзеня 1756
Папярэднік Казімір Быкоўскі[d]
Пераемнік Ян Паўлікоўскі[d]
віцэ-інстыгатар літоўскі[d]
1760 — 9 снежня 1765
Папярэднік Аляксандр Вяжэвіч[d]
Пераемнік Антоні Бажэнцкі[d]
Нараджэнне 20 снежня 1720(1720-12-20)
Смерць 9 чэрвеня 1805(1805-06-09) (84 гады)
Род Хмары
Бацька Антоній Хмара
Маці Кацярына Вязевіч
Жонка Мар'яна Война-Аранская
Член у
Дзейнасць палітык
Навуковая дзейнасць
Навуковая сфера палітыка[1]
Узнагароды
Ордэн Белага арла
Ордэн Белага арла
Ордэн Святога Станіслава
Ордэн Святога Станіслава

Біяграфія правіць

 
Жонка А. Хмары Мар’яна. Невядомы мастак, XVIII ст.

Прадстаўнік незаможнага роду Хмараў герба «Крыўда», які зрабіў бліскучую кар’еру — ад нязначнай пасады лоўчага да ваяводы менскага. У 17611782 некалькі разоў абіраўся паслом на соймы, быў маршалкам Трыбунала Вялікага Княства Літоўскага (1785).

У 1755 атрымаў ад падканцлера вялікага літоўскага Міхала Антонія Сапегі за службу ў якасці яго падскарбія (17431752) і сакратара маёнтак Сёмкаў Саламярэцкі каля Мінска.

Імкнуўся рэфармаваць сваю гаспадарку: будаваў млыны, цагельні, вінакурні, цікавіўся жыццём сваіх сялян. Надрукаваў працу для кіравання маёнткам — «Інструкцыя для аканома». Да 1780 збудаваў палац, дзе меліся бібліятэка, архіў, збраёўня.

У шлюбе з Мар’янай Войнаў-Аранскіх дзяцей не было.

Пахавалі апошняга ваяводу менскага ў фундаваным ім касцёле ў в. Дубрава.

Зноскі

  1. а б Czech National Authority Database Праверана 14 чэрвеня 2023.

Літаратура правіць