Іван Чыгрынаў: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі
Радок 1:
{{вызнч|1=Іван}} {{вызн|1=Чыгрынаў}} (нар. [[21 снежня]] [[1934]], в. Вялікі Бор [[Касцюковіцкі раён|Касцюковіцкага раёна]] [[Магілёўская вобласць|Магілёўскай вобласці]] — [[5 студзеня]] [[1996]]) — беларускі пісьменнік, драматург, перакладчык, публіцыст. Народны пісьменнік Беларусі (1994).
 
== Біяграфія ==
== Біяграфічны нарыс ==
Нарадзіўся ў сялянскай сям'і. У дзяцінстве перажыў Вялікую Айчынную вайну, на якой страціў бацьку. Сем гадоў вучыўся ў Вялікаборскай школе. У 1952 г.годзе скончыў Саматэвіцкую сярэднюю школу і паступіў на аддзяленне журналістыкі філалагічнага факультэта [[БДУ]]. Пасля заканчэння універсітэта (1957) працаваў рэдактарам, загадчыкам рэдакцыі літаратуры і мастацтва ў выдавецтве [[АН БССР|Акадэміі навук БССР]]. У 1965—1975 — рэдактар аддзела публіцыстыкі і нарыса ў часопісе [[Полымя (1922)| «Полымя»]]. З 1975 г.года намеснік старшыні, а зу 1976 г. да -1986 г.гадах — сакратар праўлення [[Саюз пісьменнікаў БССР|СПСаюза пісьменнікаў БССР]]. У 1987 годзе абраны старшынёмстаршынёй праўлення Беларускага фонду культуры. З 1989 года — галоўны рэдактар часопіса [[Спадчына (1989)|«Спадчына»]].

У 1978 угодзе ў складзе дэлегацыі БССР удзельнічаў у рабоце XXXIII сесіі Генеральнай Асамблеі ААН. Дэпутат Вярхоўнага Савета БССР (1986—1990), старшыня пастаяннай камісіі Вярхоўнага Савета БССР па нацыянальных пытаннях і міжнацыянальных адносінах (1988—1990). У 1994 прысуджана званне народнага пісьменніка Беларусі.
 
Узнагароджаны ордэнам Дружбы народаў, медалямі.
 
== Творчасць ==
У друку дэбютаваў вершам у 1952 годзе, як празаік — у 1958 годзе (газета «[[Чырвоная змена]]»). Аўтар кніг апавяданняў і аповесцей «Птушкі ляцяць на волю» (1965), «Самы шчаслівы чалавек» (1967), «Ішоў на вайну чалавек» (1973), «Ці бываюць у выраі ластаўкі?» (1983),.

Найбольш вядомы як аўтар пенталогіі раманаў: «Плач перапёлкі» (1972), «Апраўданне крыві» (1977), «Свае і чужыя» (1984), «Вяртанне да віны» (1992), «Не ўсе мы згінем» (1996),.

Аўтар п'ес — «Дзівак з Ганчарнай вуліцы» (1986), «Следчая справа Вашчылы» (1988), «Чалавек з мядзвежым тварам» (1988), «Звон — не малітва» (1988), «Толькі мёртвыя не вяртаюцца» (1989), «Ігракі» (1989), «Прымак» (1994), кнігі крытыкі і публіцыстыкі — «Новае ў жыцці, новае ў літаратуры» (1983), «Паміж сонцам і месяцам» (1994). У 1984 выйшлігодзевыйшлі Выбраныя творы ў 3 тамах.
 
Адзін з аўтараў сцэнарыя шматсерыйнага тэлевізійнага фільма «Руіны страляюць…» (пастаўлены ў 1973).
 
== Прызнанне ==
Лаўрэат Літаратурнай прэміі імя А.Фадзеева (1979) за раманы «Плач перапёлкі», «Апраўданне крыві», Дзяржаўнай прэміі БССР (1974) як сааўтар сцэнарыя тэлефільма «Руіны страляюць…».
 
== Літаратура ==
{{літ|1=* Беларускія пісьменнікі: 1917-1990. Уклад.: А. Гардзіцкі. - Мн.: Мастацкая літаратура, 1994. ISBN 5-340-00709-X}}
 
== У Сеціве ==
* [http://knihi.com/cyhrynau/ Выбраныя творы] — эл. рэсурс knihi.com
 
{{DEFAULTSORT:Чыгрынаў Іван}}