Мікалай Вяршынін (консул БНР): Розніца паміж версіямі

{{вызнч|1='''Мікалай (Мікола)}} {{вызн|1=Вяршынін}}ВЯРШЫНІН''', сапр.: '''ВЕРАМЕЙ''' ({{вызн2ДН|1=ВЕРАМЕЙ||1878}} ([[1878]], [[вёска Налібокі|в. Налібокі]] Навагрудскага пав.  — [[{{ДС|6 мая]] [[|5|1934]]}}, [[Прага]]), — консул [[БНР]] у [[Чэхаславакія|Чэхаславакіі]], упаўнаважаны БНР у справах ваеннапалонных беларусаў у Чэхаславакіі (1918-19251918—1925). Прафесар<ref name="Жук-Грыш">Жук-Грышкевіч Р. ...…</ref>.

У 1921 Мікалай Вяршынін, як консул БНР, дамогся ад чэхаславацкага ўраду больш за 100 стыпендыяў для студэнтаў-беларусаў<ref>Кіпель В. ...…</ref><ref>У 1922-19261922—1926 у Празе вучылася каля 350 беларусаў, у асноўным з Польшчы і краін Прыбалтыкі, яны стварылі некалькі студэнцкіх арганізацый і арганізацыю моладзі «Беларускі Сокал» (Гл.: Кіпель В. ...…)</ref>.Удзельнічаў у жыцці беларускай эміграцыі  — з 1925 старшыня [[Беларуская грамада ў Празе|Беларускай грамады ў Празе]]. У 1928 у Празе заснаваў і кіраваў [[Беларускі замежны архіў|Беларускім замежным архівам]]<ref>Юрэвіч Л. ...…</ref>.

М. Вяршынін быў жанаты з чэшкай, якая разам з ім дапамагала новапрыбылым беларускім студэнтам. Меў дачку Вольгу, жонку інжынера А. Калошы. У 1948 А. Калоша арыштаваны і 20.1.1949 перададзены Чэхаславакіяй у СССР дзе быў асудажаны. Пасля адбыцця лагераў А. Калоша вярнуўся ў Прагу, але да гэтага часу Вольга скончыла жыццё самагубствам, іхныя дзеці (дзве дачкі) выхоўваліся ў кагосьці з беларускіх эмігрантаў.<ref>Генiюш Л. ...…</ref>