У [[1899]] – —[[1900]] гг. на Беларусі дзейнічала эсэраўская Рабочая партыя палітычнага вызвалення Расіі, заснаваная мінскім урачом [[Г. Гершуні]]. У [[1902]] г. узнікла адзіная Расійская партыя сацыялістаў-рэвалюцыянераў, у якой Г. Гершуні ўзначальваў баявую арганізацыю. З [[1904]] г. на Беларусі дзейнічала Паўночна-заходняя абласная арганізацыя партыі. У [[1918]] г. была сфарміравана [[Беларуская партыя сацыялістаў-рэвалюцыянераў]] (БПСР), якая падтрымала ідэю стварэння [[БНР|Беларускай народнай рэспублікі]]. У [[1921]] г. у выніку рэпрэсіўных мер савецкага ўраду БПСР фактычна спыніла сваю дзейнасць на ўсходзе Беларусі. У Заходняй Беларусі падпольныя і партызанскія атрады БПСР актыўна дзейнічалі да 1922 г. У 1924 г. частка заходнебеларускіх эсэраў (БРА) далучылася да КПЗБ. З'езд былых дзеячоў партыі, скліканы ў чэрвені [[1924]] г. у [[Мінск]]у, канстатаваў поўны распад БПСР. Па справе эсэраў ([[1937]] г.) былое кіраўніцтва БПСР было прыцягнута да суда і прыгаворана да растрэлу. У [[Горад Горкі|Горках]] дзейнічала арганізацыя «[[Вечавы звон]]».
