Уладзімір Казіміравіч Стукаліч: Розніца паміж версіямі

{{вызнч|1= Уладзімір Казіміравіч СТУКАЛІЧ}} (28 кастрычніка ([[9 лістапада]]) [[1856]], Екабштат Курляндскай губ., цяпер [[Екабпілс]], [[Латвія]] — [[18 кастрычніка]] [[1918]], [[Віцебск]]; Псеўданім: ''Веневич''; Крыптанім: ''В.С.''), — літаратуразнавец, гісторык, юрыст. У ідэйным плане прытрымліваўся [[Заходнерусізм|заходнерускіх]] поглядаў на беларусаў і іх гісторыю.

Паходзіў са шляхецкай сям'і. Адразу пасля нараджэння У. Стукаліча яго бацькі пераехалі ў Віцебск. У 1867—1879 вучыўся ў Віцебскай гімназіі; у 1879—1883 на адміністрацыйным аддзяленні юрыдычнага ффакультэта [[Санкт-таПецярбургскі дзяржаўны ўніверсітэт|Пецярбургскага унівесітэта]]. Пасля сканчэння універсітэта пачаў

Пачаў займацца літаратурнай дзейнасцю. Актыўна друкаваў гісторыка-літаратурныя матэрыялы ў газеце «Русский курьер» пад псеўданімам ''Веневіч''. Працаваў над дысертацыяй «Юрыдычнае становішча гарадской абшчыны ў Заходняй Русі». Займаўся адвакацкай практыкай. Падтрымліваў сувязі з народнікамі. Арыштаваны ў студз. 1889; 4 месяцы правёў у зняволенні; з-за слабога здароўя адпушчаны пад нагляд паліцыі. <br/>У лютым 1891 да У. Стукаліча ў Віцебск прыязджаў рускі пісьменнік [[Глеб Іванавіч Успенскі|Г. Успенскі]], з якім Стукаліч перапісваўся з 1886. У 1891 выйшла кніга У. Стукаліча «Беларусь і Літва», якая вытрымала яшчэ 2 выданні. Даследаваў аўтарства паэмы [[Тарас на Парнасе|«Тарас на Парнасе»]]. Член Віцебскай вучонай архіўнай камісіі. Выступаў за адкрыццё ў Віцебску універсітэта. У 1893 пазнаёміўся з мастаком [[Ілья Яфімавіч Рэпін|І. Рэпіным.]] Даследаваў творчасць [[Мікалай Якаўлевіч Нікіфароўскі|М. Нікіфароўскага]] і [[Аляксей Парфёнавіч Сапуноў|А. Сапунова]] (прысвяціў ім асобныя кнігі). У 1898 пакінуў адвакацкую практыку і перайшоў у казённую палату. На працягу 3 гадоў жыў у [[Слонім]]е і [[Гродна|Гродне]]; потым вярнуўся ў Віцебск.

* Н. Я. Никифоровский: 1845—1910 годы. Витебск, 1910.

* Літ. з даведн. Л. У. Маракова.

* ''Падліпскі А.'' Летапісец Віцебшчыны. Мн., 1993.