Галіна Антонаўна Войцік: Розніца паміж версіямі

'''Галіна Антонаўна ВОЙЦІК''', па мужу '''ЛУЦКЕВІЧ''' ({{ДН|1|7|1927}}  — {{ДС|13|8|2007}}<ref>http://nn.by/?c=ar&i=10801</ref>)  — беларускі педагог, публіцыст, філолаг.

Дачка Антона Войціка і [[Зоська Верас|Зоські Верас]]. Вучылася ў [[Віленская беларуская гімназія|Віленскай беларускай гімназіі]]. Скончыла [[Віленскі ўніверсітэт|Вільнюскі ўніверсітэт]] (1950). У 1949-54 працавала ў [[ГрДУГродзенскі дзяржаўны ўніверсітэт імя Янкі Купалы|Гродзенскім педагагічным інстытуце]], у 1954-57 і 1961-86  — у Вільнюскім педагагічным інстытуце. Аўтар прац па германістыцы, гістарычных даследаванняў і партрэтаў беларусаў Віленшчыны «Зоська Верас» (1992), «Лявон Луцкевіч» (1999), «Барыс Кіт» (2001), разам з мужам, [[Лявон Антонавіч Луцкевіч|Л. ЛуцкевічЛуцкевічам]]ам,  — «Аляксандр Коўш», «Аляксандр Уласаў», «Янка Шутовіч», «Пётра Сергіевіч» (усе 2000), «Канстанцін Галкоўскі», «Мар'ян Пецюкевіч» (абедзве 2001), «Адам Станкевіч», «Антон Антановіч» (абедзве 2002). На беларускую мову пераклала з літоўскай кнігу «Па Віліі» [[ЧэслаўЧаслаў Кудаба|Ч. Кудабы]] (1992), нарыс «Вучыцца жыць» А. Жэмайцітэ (1988).