Сяргей Іванавіч Грахоўскі: Розніца паміж версіямі

'''Сяргей Іванавіч ГРАХОЎСКІ''' (нар. {{ДН|24|9|1913|12}}, с. Нобель Пінскага пав. Мінскай губ., цяпер Зарэчненскі р-н Ровенскай вобл., Украіна — {{ДС|11|12|2002}}, [[Мінск]]; Псеўданімы: ''М. Асіповіч''; ''Сяргей Івановіч''; ''С. Каршун''; ''Парамон Паромскі'';) — беларускі паэт, празаік і перакладчык.

 

Нарадзіўся у сялянскай сям'і. У 1914 разам з бацькамі пераехаў у мяст. [[Глуск]] на Магілеўшчыне. У 1930 пачаў працаваць рабочым на Бабруйскім дрэваапрацоўчым камбінаце. У 1931—1932 працаваў карэктарам у Дзяржвыдавецтве БССР, у газеце «Чырвоная змена». Скончыў газетна-выдавецкае аддзяленне літаратурнага факультэту Мінскага педагагічнага інстытута (1935), працаваў рэдактарам на Беларускім радыё, выкладчыкам літаратуры на рабфаку пры [[БДУ]]. Арыштаваны 20.10.1936 у Мінску па адрасе: вул. Цнян­ская, д. 28а, кв. 1. Асуджаны пазасудовым органам НКУС 2.10.1937 як «''член контррэвалюцыйнай нацыянал-фашысцкай арганізацыі''» і за «''антысавецкую дзейнасць''» да 10 гадоў ППК. Верагодна, некаторы час знаходзіўся ва Унжэнскім канц­лагеры НКУС Горкаўскай вобл. (ст. Сухабязводная). Вызвалены 19.10.1946. Пасля вызвалення выкладаў рускую мову і літаратуру ва Урэцкай сярэдняй школе Слуцкага р-на (1946—1949). У 1947 з С. Грахоўскага знята судзімасць, але 19.5.1949 ён быў паўторна арыштаваны. Асуджаны асобай нарадай МДБ СССР 27.8.1949 на пасяленне ў Новасібір­скай вобл., дзе працаваў настаўнікам. Рэабілітаваны па першай справе прэзідыумам Вярхоўнага суда БССР 19.10.1955, па другой — 21.10.1955. З 1956 у Мінску. У 1957—1973 працаваў у часопісах «Бярозка» — загадчык аддзела рэдакцыі (1957—1959), [[Вясёлка (1957)|«Вясёлка»]] (1960—1973); літкансультантам [[СП БССР]] (1959—1960). У 1973—1974 адказны сакратар Камітэта па дзяржаўных прэміях БССР у галіне літаратуры, мастацтва і архітэктуры. Член СП СССР з 1956. З 1974 на пенсіі. Асабовая справа Г. № 9934-с захоўваецца ў архіве [[КДБ Беларусі]].

 

Дэбютаваў вершам у 1926. Аўтар зборнікаў паэзіі «Дзень нараджэння» (1958), «Чаканне» (1960), «Табе зайздросціць сонца» (1963), «Памяць» (1965), «Тры вымярэнні» (1967), «Вершы» (1968), «Паэма дарог» (1970), «Зазімак» (1976), «Лірыка» (1978), «3ачараванасць» (1978), «Асеннія гнёзды» (1982), «Кругі надзеі» (1985), «Верую» (1987), «І радасць і боль» (1988). Выйшлі кнігі вершаў для дзяцей «Ад вясны да вясны» (1959), «Сёння і заўтра» (1961), «Гарыць касцёр» (1966), «Сонечная сцежка» (1980), «Знаходка» (1985), апавяданняў «Агеньчык у акне» (1972).

 

Выступае і як публіцыст. Выдаў кнігу «Мінск» (1971) і нарыс на маральна-этычную тэму «Бацькі і дзеці» (1972). Аўтар успамінаў пра перыяд рэпрэсій (аўтабіяграфічная трылогія «Такія сінія снягі», 1988; «Зона маўчання», 1990; «З воўчым білетам», 1991).

 

 

Узнагароджаны медалямі. Заслужаны работнік культуры БССР (1983). Лаўрэат Літаратурнай прэміі СП БССР імя А. Куляшова (1983) за зборнік «Асеннія гнёзды».

* Выбр. тв. Т. 1—2. Мн., 1994;

* Споведзь. Мн., 1990.

 

== Літаратура ==

* Скрыган Я. Адданасць // ЛіМ. 1985, 23 верас.;

* ЭГБ, т. 3.

{{DEFAULTSORT:Грахоўскі Сяргей}}

[[Катэгорыя:Асобы]]