Лесбіянства: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др арфаграфія, replaced: паэтка → паэтэса using AWB (7794)
др clean up, replaced: о у → о ў, сэкс → секс, грэцк → грэчаск (2) using AWB (7893)
Радок 4:
'''Лесбіянства''' — жаночая [[гомасексуальнасць]]. Гомасексуальных жанчын завуць лесбіянкамі.
 
Тэрмін паходзіць ад назову грэцкайгрэчаскай выспы [[Лесбас]], дзе нарадзілася і жыла старажытнагрэцкаястаражытнагрэчаская паэтэса [[Сапфо]], чые вершы пазней нярэдка ўспрымалі як апяванне аднаполага кахання паміж жанчынамі. Аднак некаторыя старажытныя крыніцы згадваюць і аб сувязях Сапфо з мужчынамі. Максім Тырскі пісаў, што узаемаадносіныўзаемаадносіны паміж Сапфо і вучаніцамі яе школы былі платанічнымі. Існуюць звесткі аб лесбійскіх адносінах у старажытнай [[Спарта|Спарце]]. Плютарх у апісанні Лакедэмоніі паведамляў, што «яны надаюць такое вялікае значэнне кахання, што дзяўчыны становяцца эратычнымі партнёрамі жанчын з высакародных сем'яў». У паэзіі і літаратуры старажытнага [[Кітай|Кітая]] таксама ёсць згадванні аб лесбійскіх узаемаадносінах жанчын, хоць у апісаннях адсутнічаюць падрабязнасці, якія сустракаюцца ў тэкстах аб мужчынскай гомасексуальнасці. На падставе даследавання эратычных паэм, якімі абменьваліся японскія жанчыны Перыяду Хэйан антраполаг Ліза Далбі ([[англійская мова|ангел]]. Liza Dalby) зрабіла выснову, што лесбійскія ўзаемаадносіны былі звычайныя і сацыяльна прымальныя ў гэтай культуры. Існуюць літаратурныя крыніцы, якія згадваюць аб секуальных узаемаадносінах паміж адаліскамі гарэмаў, хоць часам за гэта належыла пакаранне.
 
Тэрмін «лесбіянка» гэтак жа неадназначны, як і сам тэрмін «гомасексуальнасць»: у адным кантэксце ён можа пазначаць жанчыну з гомасексуальнай арыентацыяй, у іншым кантэксце — жанчыну з гомасексуальнай ідэнтычнасцю, а ў трэцім — жанчыну, якая практыкуе выключна гомасексуальныя паводзіны.
Радок 10:
== Культура ==
 
Мноства добра вядомых дзяячак культуры і мастацтва былі лесбіянкамі . Да змены пад уплывам сексалогіі ў канцы дваццатага стагоддзя жаночая гомасексуальнасць заставалася практычна незаўважанай у параўнанні з мужчынскай гомасэксуальнасцюгомасексуальнасцю, якая забаранялася законам і з-за гэтага была прадметам абмеркавання ў прэсе. Нягледзячы на гэта, пасля апублікавання прац сексолагамі [[Ульрыхc|Карлам Генрыхам Ульрыхcам]], [[Крафт-Эбінг|Рыхардам фон Крафт-Эбінгам]], [[Эліс|Хэўлакам Элісам]], [[Карпентэр|Эдуардам Карпентэрам]] і [[Хіршфель|Магнусам Хіршфельдам]], канцэпцыя жаночай гомасексуальнасці стала больш вядомай.
 
Як толькі жаночая гомасексуальнасць стала прадметам абмеркавання, яна была апісана ў якасці захворвання. У «Трох артыкулах аб тэорыі сексуальнасці» [[Фрэйд|Зігмунд Фрэйд]] зваў жаночую гомасексуальнасць «інверсіяй», яе суб`ектаў «інвертамі» і характарызаваў жанчын-інвертаў як мелыя мужчынскія характарыстыкі. Фрэйд скарыстаўся ідэяй аб «трэцім полу», прапанаванай Магнусам Хіршфельдам і іншымі. Фрэйд прызнаў, што ў сваёй практыцы не сустракаўся з такімі «ненармальнымі» пацыенткамі, але тым не менш ён лічыў, што такія паводзіны выкліканы псіхалагічнымі, а не біялагічнымі прычынамі.