Магамет: Розніца паміж версіямі

'''Мухамад''' ({{lang-ar|محمد}}, часам выкарыстоўваецца перадача '''Мухамед, Магамет, Махамед'''; нар. [[20 красавіка|20 (22) красавіка]] [[571]] (паводле некаторых крыніц [[570]]), 12 чысла месяца [[рабіўль-Авал|рабіўль-аваль]] па мусульманскім календары, у панядзелак, перад самым усходам сонца, [[Мекка]] — пам. [[8 чэрвеня]] [[632]], [[Горад Медзіна|Медзіна]]) — арабскі прапаведнік адзінабожжа і [[Прарок у ісламе|прарок іслама]], цэнтральная (пасля адзінага Бога) фігура гэтай рэлігі; менавіта Мухамаду Бог паслаў яго свяшчэннае пісанне — [[Каран]]. Называецца таксама Пячаткай Прарокаў, Спадаром Прарокаў і Прарокам Суднай часіны. У [[іман]] мусульманіна уваходзіць перакананасць у тым, што Мухамад з'яўляецца пасланнікам Бога у шэрагу з іншымі[[прарокі іслама|прарокамі]] (гэта зафіксіравана ў ісламскім сімвале веры — [[Шахада|Шахадзе]]) і з'яўляецца апошнім прарокам; палітычны дзеяч, заснавальнік і галава мусульманскай абшчыны ([[ума (іслам)|умы]]), якая ў працэсе яго непасрэднага кіравання склала моцную і даволі буйную дзяржаву.

Мухамад належыў да племені [[курайшвты|курайш]]. У [[595]] годзе ажаніўся на Хадиже. Прыціскаемы мекканцамі-язычнікамі за свае манатэістычныя перакананні, у [[622]] годзе ён перасяліўся з Меккі ў Ясрыб, які пасля гэтага стаў звацца [[Горад Медзіна|Медзінай]]й (гэта дата — [[хіджра]] — пераезд — з'яўляецца пачаткам мусульманскага календара), а потым разам са сваімі прыхільнікамі заваяваў Мекку. Да моманту смерці Мухамада ў 632 годзе ў Іслам быў абернуты ўвесь Аравійскій паўвостраў, а ў хуткім часе пасля смерці прарока яго спадкаемцы («намеснікі», [[халіф]]ы) пакарылі вялікія тэрыторыі азіяцкіх і афрыканскіх уладанняў [[Візантыйская імперыя|Візантыйскай імперыі]], часткова Еўропу, распаўсюджваючы іслам, арабскую культуру і мову, а пасля таксама і назапашаныя (у тым ліку антычнай цывілізацыяй) навуковыя веды, якія аказалі непасрэдны ўплыў на развіццё навукі ў целым; дадзеная культурна-моўная і рэлігійная прастора захоўваецца да сённяшняга часу.