|
Было прынята пастанова аб гарадах ад 2 лютага 1832 года, якое дало гарадах права на свабоднае самакіраванне. Указ ад 17 сакавіка 1832 г вызваліў сялян ад прыгоннай службы і наследнага падданства. Крымінальны кодэкс ад 1836 стварыў уніфікаваны правапарадак для Саксоніі.
== Праўленне ==
З цягам часу ўрадавая дзейнасць пайшла больш павольным ходам, што выклікала незадаволенасць у грамадстве. Калі ў Францыі разгулялася Лютаўская рэвалюцыя, яна адгукнулася і ў Лейпцыгу, які стаў на чале рэвалюцыйнага руху. [[2 сакавіка]] [[1848]] годаг. дэпутацыя лейпцыгскай гарадской думы запатрабавала ад караля пераўтварэнніпераўтварэння саюзнай германскай канстытуцыі, прадстаўніцтва германскага народа ў германскім соймепарламенце, свабоды друку і т. п., але атрымала адмову. Другая дэпутацыя ад той жа думы патрабавала толькі абяцанні склікаць чыны ў бліжэйшы час. Да [[Лейпцыг|Лейпцыгу]] далучыліся амаль усе гарады, акрамя Дрэздэна, але вёска заставалася яшчэ не закранутай рухам. Ненавісны Фалькенштейн, міністр унутраных спраў, выйшаў у адстаўку, кароль выпусціў [[6 сакавіка]] заклік «An meine Sachsen», у якім абяцаў скліканне чыноў і змену законаў аб друку. Страсці, аднак, разгараліся ў Лейпцыгу ўсё мацней, а сцягвання войсківойску калявакол яго толькі падліло алею ў агонь. Фрыдрых Аўгуст адклікаў войсківойска ад Лейпцыга і даў адстаўку міністэрству КеннеритцаКенерытца; правадыр апазіцыі ў 2-й палаце, Браўн, утварыў[[16 Сакавіксакавіка]] 16стварыў новае міністэрства, калявакол якога згрупаваліся ўсе умераныяўмераныя элементы палаты і краіны; але радыкалы ўтварылі мноства саюзаў дэмакратычнага характару. Выбары ў германскі парламент у Франкфурце і ў саксонскі ландтаг падтрымлівалі хваляванне ў краіне. Фрыдрых жніўня прызнаў германскае цэнтральнае ўрад, урачыста прыняў у Дрэздэне абранага кіраўніка імперыі, эрцгерцага Іагана, гатовы быў прынесці ахвяры для прылады моцнага саюзнай дзяржавы, але пры гэтым не жадаў зусім паступацца сваімі правамі. Выбары ў ландтаг далі моцны перавагу дэмакратыі; міністэрства 24 лютым 1849 падало ў адстаўку; яго замяніла міністэрства Гельда, але і яно сутыкнулася з палатамі і распусціў іх 28 красавіка.
Кароль адмовіўся прызнаць новую імперскую канстытуцыю; рэвалюцыйная партыя зладзіла ў Дрэздэне паўстанне; кароль з сям'ёй з'ехаў у Кёнігштэйн; войскі, падмацаваныя прускімі батальёнамі, занялі Дрэздэн пасля крывавай барацьбы з народам (9 траўня); пачаліся арышты, пошукі, працэсы; тысячы абвінавачаных былі асуджаныя , але Фрыдрых Аўгуст смяротныя прысуды адмяніў, а астатнія пакарання змякчыў. 19 мая кароль адклікаў саксонскіх прадстаўнікоў з Франкфурта, а 30 мая заключыў саюз з Прусіяй (Dreikönigsbündnis); але недавер да Прусіі хутка ўзяло верх, Фрыдрых Аўгуст стаў схіляцца да Аўстрыі; 1 чэрвеня ён распусціў палаты і склікаў чыны па законе 1831.
|
