Джаакіна Расіні: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др артаграфія, пунктуацыя |
арфаграфія |
||
Радок 28:
{{вызнч|1=Джаакіна}} {{вызн|1=Расіні}} ({{lang-it|Gioacchino Rossini}}; {{ДН|2|2|1792}} — {{ДС|13|11|1868}}), адзіны з найбольш значных і ўплывовых [[Опэра|оперных]] кампазітараў ХІХ сагоддзя. Абодвы яго бацькі прафесійна займаліся музычнай кар'ерай. Ягоная маці была опернай спявачкай у [[Горад Ферарра|Ферарры]], [[Горад Балонья|Балоньі]] і [[Горад Трыест|Трыесце]], яго бацька быў вулічным трубачом у Пезара і граў на горне і разнастайных оперных аркестрах.
Пасля атрымання навуцы гульні на клавесіне, навучанню ў вакалы, ён у дзесяцігадовым веку ўжо быў гатовы як артыст і акампаніятар і пачаў зарабляць грошы ў [[касцёл|качёлах]] і [[тэатр]]ах. У [[1806]] г. ён паступіў у Музычны Ліцэй
Першая опера Расіні была прэзентавана публіцы як аднаактавая камедыя «La Cambiale di matrimonio» («Шлюбавы конт») у [[Горад Венецыя|Венецыі]] ў [[1810]] г.. Паміж [[1811]] і [[1814]] гг., 12 новых опер
У [[1815]] заняў пасаду музычнага дырэктара ў «Teatro San Carlo» і «Teatro del Fondo» ў [[Горад Неапаль|Неапалі]]. У наступны год ён злажыў яго найлепшую вядомую оперу «Il Barbiere di Siviglia» («Барбары ў Севіллі»; [[Горад Рым|Рым]]). Іншыя значныя оперы былі пастаўленыя ў некалькі наступных год: «Otello» ([[Горад Неапаль|Неапаль]], [[1816]]), «La Cenerentola» («Папялюшка»; [[Горад Рым|Рым]], [[1817]]), «La Gazza ladra» («Красці сарокаў»; [[Горад Мілан|Мілан]], [[1817]]) і «La Donna del lago» («Жанчына ля возера»; [[Горад Неапаль|Неапаль]], [[1819]]). Апошняй операй, створанай у [[Італія|Італіі]], стала «Семіраміда» ([[Горад Венецыя|Венецыя]], [[1823]]).
У [[1824]] г. Рассіні прымае кіраванне Італьянскім тэатрам у [[Горад Парыж|Парыжы]]. Яго першыя дзве оперы [[французская мова|
«Guillaume Tell» сталася 39-й ды апошняй яго працай, хоць ён жыў яшчэ 39 год. Ён напісаў дзве важныя рэлігійныя працы, «Stabat Mater» ([[1842]]) і «Petite Messe solennelle» («Кароткая урачыстая Імша», [[1842]]), а таксама шматлікія мелодыі для фартэпіяна і групы мелодый пад назовам «Peches de vieillesse» («Гукі сталага веку»). З [[1837]] па [[1855]] ён жыў у [[Італія|Італіі]], пасля пераехаў у [[Горад Парыж|Парыж]], дзе правёў рэшту свайго жыцця.
| |||