Класіцызм: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др clean up using AWB (7893) |
др →Літаратура: вікіфікацыя |
||
Радок 55:
== Літаратура ==
Заснавальнікам паэтыкі класіцызму лічыцца француз [[Франсуа Малерб]] (1555—1628), які правёў рэформу французскай мовы і верша і распрацаваў паэтычныя каноны. Вядучымі прадстаўнікамі класіцызму ў драматургіі сталі трагікі [[Карнэль]] і [[Жан Расін|Расін]] (1639—1699), асноўным прадметам творчасці якіх быў канфлікт паміж грамадскім абавязкам і асабістымі запалам. Высокага развіцця дасягнулі таксама «нізкія» жанры — байка (Ж. [[Жан дэ Лафантэн|Лафантэн]]), сатыра ([[Нікола Буало-Дэпрэё|Буало]]), камедыя ([[Мальер]] 1622—1673).
[[Выява:Nicolas boileau Girardon.jpg| thumb | left | 150px | Нікола Буало. Бюст працы Ф. [[Жырардон]]а. Парыж, [[Луўр]]]]
Буало праславіўся на ўсю Еўропу як «заканадавец [[Парнас]]а», найбуйнейшы тэарэтык класіцызму, які выказаў свае погляды ў вершаванай трактаце «[[Паэтычнае мастацтва]]». Пад яго ўплывам у Вялікабрытаніі знаходзіліся паэты [[Джон Драйден]] і [[Аляксандр Поуп]], якія зрабілі асноўнай формай англійскай паэзіі [[Александрыйскі верш|Александрына]]. Для англійскай прозы эпохі класіцызму ([[Джозэф Адзісан|Адзісан]], [[Джонатан Свіфт|Свіфт]]) таксама характэрны латынізаваным [[сінтаксіс]].
Класіцызм XVIII стагоддзя развіваецца пад уплывам ідэй [[Асветніцтва|Асветы]]. Творчасць [[Вальтэр]]а ([[1694]]
[[Выява:Avignon-Vor der Opera-Theatre-Statue Pierre Corneille-bedeutenster Dramatiker der Französischen Klassik 1606-1684-am Place de le Horloge-Uhrturmplatz.JPG| thumb | right | 150px | Помнік [[Карнэль, П'ер|П'еру Карнэль]] на Плошчы Гадзін у [[Авіньён]]е, Францыя]]
У Расіі класіцызм зарадзіўся ў XVIII стагоддзі, пасля пераўтварэнняў [[Пётр I|Пятра I]]. [[Міхаіл Васілевіч Ламаносаў|Ламаносавым]] была праведзена рэформа рускага верша, распрацавана тэорыя [[Тэорыя трох штыляў|«трох штыляў»]], якая з'явілася па сутнасці адаптацыяй французскіх класічных правілаў да рускай мове. Вобразы ў класіцызму пазбаўленыя індывідуальных рыс, бо закліканы ў першую чаргу захоўваць ўстойлівыя радавыя, не пераходзячыя з часам прыкметы, якія выступаюць як ўвасабленне якіх-небудзь сацыяльных ці духоўных сіл.
| |||