Пётр II: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі
др clean up using AWB (7893)
Радок 20:
|маці = [[Шарлота Браўншвейг-Вальфенбітэльская]]
|}}
{{вызн|1='''Пётр II Аляксеевіч}}''' ([[23 кастрычніка|12 (23) кастрычніка]] [[1715]], [[Санкт-Пецярбург]] — [[29 студзеня|18 (29) студзеня]] [[1730]], [[Масква]]) — расійскі імператар, унук [[Пётр I, імператар расійскі|Пятра I]], апошні прадстаўнік прамой мужчынскай лініі дома Раманавых. Уступіў на пасад [[17 мая|6 (17) мая]] [[1727]] у 11-гадовым узросце і памёр у 14 гадоў ад воспы.
 
== Ранняя біяграфія і ўступленне на пасад ==
Радок 39:
[[Выява:Molchanov.jpg|thumb|left|200px|Пётр II. <br />Маст. Г. Д. Малчанаў, XVIII ст.]]
 
Артыкулы, якія рухаліся за тым адносіліся да апекі над непаўналетнім Імператарам; вызначалі ўладу Вярхоўнага савета, парадак спадчыны пасаду ў выпадку смерці Пятра Аляксеевіча. 11-ы артыкул ашаламіў шмат прысутных. У ім патрабавалася усімўсім вяльможам садзейнічаць абручэнню Пятра Аляксеевіча з адной з дочак князя Меншыкава, а затым па дасягненні паўналецця садзейнічаць іх шлюбу. Літаральна: «''тако же имеют наши цесаревны и правительство администрации стараться между его любовью [великим князем Петром] и одною княжною князя Меншикова супружество учинить''.»
 
Такі артыкул відавочна сведчыў аб персоне, якая ўдзельнічала ў складанні завяшчання, аднак для рускага грамадства права Пятра Аляксеевіча на пасад — галоўны артыкул завяшчання — было бясспрэчна, і хваляванняў не ўзнікла. Пазней імператрыца [[Анна Іаанаўна]] загадала канцлеру Голоўкину спаліць духоўную Кацярыны I. Ён выканаў, тым не менш, захаваўшы копію завяшчання<ref>[http://history.tuad.nsk.ru/Author/Russ/B/Bantysh-Kamensky/feld/g-04.html Д. Н. Бантыш-Каменский, Биография Меншикова, Прим.38]</ref>.
Радок 46:
 
== Пётр II пры Меншыкаве. 1727 ==
[[Выява:Peter_II_of_Russia_by_Vedekind.jpg|thumb|250px|right|Пётр II. І.&nbsp;Ведекинд Ведэкінд, 1730]]
Паводле завяшчання Кацярыны I імператар-падлетак павінен быў да дасягнення ўзросту 16 гадоў кіраваць не самастойна, а абапіраючыся на Вярхоўны савет, дзе набраў сілу князь [[Аляксандр Данілавіч Меншыкаў|А. Д. Меншыкаў]]. Ужо праз 5 дзён пасля абвяшчэння Пятра імператарам Меншыкаў быў падараваны званнем генералісімуса, зрабіўшыся паўнапраўным главой усяго рускага войска. Імкнучыся ўмацаваць уплыў на імператара, Меншыкаў перавёз яго 17 мая ў сваю хату на Васільеўскім востраве. 25 мая адбылося абручэнне 11-летняга Пятра II з 16-летняй князёўнаю Марыяй, дачкой Меншыкава.
 
Радок 53:
Пётр II з'явіўся толькі раз, 21 чэрвеня 1727, у [[Вярхоўны тайны савет|Вярхоўным тайным савеце]], больш аб яго наведваннях вышэйшага ўрадавага органа пры Меншыкаве не вядома. Юны імператар не любіў вучыцца, аддаючы перавагу вясёлым забавам і паляванню, дзе яго спадарожнікамі былі малады князь [[Іван Аляксеевіч Далгарукі|Іван Далгарукі]] і 17-летняя дачка Пятра I, [[Лізавета Пятроўна|Лізавета]]. Меншыкаў таксама не прыходзіў на паседжанні Савета, справы неслі яму да хаты. Распараджаючыся як самаўладны кіраўнік, [[Аляксандр Данілавіч Меншыкаў|Меншыкаў]] настроіл супраць сябе ўсіх астатніх прадстаўнікоў дваранства, а таксама самога Пятра II.
 
Калі Пятру II споўнілася 12 гадоў, ён стаў выказваць відавочнае незадавальненне Меншыкавым і навязаным шлюбам з яго дачкой Марыяй. [[6 верасня]] [[1727]] па загадзе Вярхоўнага Тайнага савета ўсе рэчы імператара былі перанесеныя з меньшыкаўскай хаты ў летні палац. [[7 верасня]] Пётр па сваім прыбыцці з палявання ў Пецярбург паслаў абвясціць гвардыі, каб яна слухалася толькі яго загадаў. [[8 верасня]] [[1727]] Меншыкаў быў абвінавачаны ў дзяржаўнай здрадзе, крадзяжы казны і разам са ўсёй сям'ёй (уключаючы Марыю) сасланы ў горад Бярозаў Табольскага краюкрая.
 
4 лютага [[1728]] года Пётр II са ўсім дваром пераехаў у Маскву, дзе фактычная ўлада перайшла да клана князёў Далгарукіх.