Хеўрон: Розніца паміж версіямі

{{вызн|1='''Хеўрон}}''', {{вызн2|1='''Хеброн}}''' ({{lang-ar|الخليل}}, ''эль-Халіль'' — сябр або любімец божы, {{lang-he|חֶבְרוֹן}} — Хеўрон) — горад на [[Заходні бераг ракі Іардан|Заходнім беразе]], які з'яўляецца часткаю [[Палесцiнская аўтаномія|Палесцінскай аўтаноміі]]. Гэта адзін са старажытных гарадоў паўднёвай [[Палесціна|Палесціны]], размешчаны ў 31 км на паўднёвы захад ад [[Іерусалім]]а ў гістарычнай [[зямля Ханаанская|зямлі Ханаанскай]].<ref name="СкТв">Скарына Ф. Творы:... С. 144—145.</ref>

Паводле працы [[Іосіф Флавій|Іосіфа Флавія]] «Аб іудзейскай вайне», гісторыя горада налічвае каля 4500 гадоў (на кан. [[20 ст.]]). Да заваявання хеўронскай урадлівай раўніны яўрэямі тут жыло племя [[енакіі|енакіяў]], якое выцесніў [[Халеб]]ам і яго нашчадкі. Будучы цар [[Давыд, цар іудзейскі|Давыд]] застаў Хеўрон у руках моцнага і ваяўнічага роду [[халебіты|халебітаў]], з якімі ён увайшоў у сяброўства і з іх дапамогай стаў царом над усёй тэрыторыяй паўднёвай Палесціны. На працягу 7 гадоў Хеўрон быў [[сталіца]]й Давыда, які пасля гібелі цара [[Саул, цар іудзейскі|Саула]] перанёс сваю рэзідэнцыю уў Іерусалім. У часы валадарства [[Раваам]]а Хеўрон быў адным з важнейшых добра ўмацаваных гарадоў Палесціны. Пасля [[вавілонскі палон яўрэяў|вавілонскага палону]] яго зноў занялі яўрэі, а потым горад трапіў пад уладу [[ідумеі|ідумеяў]]. У [[164 да н.э.]] [[Іуда Макавей]] вызваліў Хеўрон ад ідумеяў. У часы валадарства ў Палесціне [[крыжаносцы|крыжаносцаў]] горад служыў рэзідэнцыяй епіскапа ([[1167]]-—[[1187]]). Хрысціяне і мусульмане лічаць Хеўрон свяшчэнным горадам, сюды ідуць шматлікія паломнікі на пакланенне да [[Грабніца патрыярхаў, Хеўрон|грабніцы патрыярхаў і прарокаў]].<ref name="СкТв"/>