Беларускае таварыства дапамогі пацярпелым ад вайны: Розніца паміж версіямі

{{вызнч|1='''Беларускае таварыства дапамогі пацярпелым ад вайны}}''', {{вызн2|1='''Беларускае таварыства дапамогі ахвярам вайны (БТДАВ)}}''' — дабрачынная арганізацыя для дапамогі бежанцам [[Першая сусветная вайна|Першай сусветнай вайны]]. Існавала ў 1915-1920-х гг. у [[Вільня|Вільні]].

Важным кірункам дзейнасці таварыства стала культурна-асветніцкая праца. Для арганізацыі беларускіх школ пры ім была створана школьная камісія, намаганнямі якой у Вільні [[15 лістапада]] [[1915]] пачала працу першая беларуская пачатковая школа. У [[1916]] ў горадзе дзейнічала 5 беларускіх школ, дзе навучалася больш за 200 вучняў. Нвучанне было бясплатным, бедных вучняў таварыства забяспечвала адзеннем і харчаваннем. Школьная камісія распрацоўвала навучальныя праграмы, прызначала настаўнікаў, наладжвала падрыхтоўку і выданне падручнікаў, разглядала пытанні беларускай навуковай тэміналогіі. У пачатку 1916 германскія ўлады прызналі беларускую мову роўнапраўнай з іншымі мовамі краюкрая, што актывізавала дзейнасць таварыства па арганізацыі беларускага школьніцтва. Вясной 1916 адбыўся першы выпуск слухачоў беларускіх настаўніцкіх курсаў, арганізаваных школьнай камісіяй у снежні 1915 ў Вільні. У канцы 1916 ў мястэчку [[горад Свіслач|Свіслач]] пачала працаваць Беларуская настаўніцкая семінарыя. Падрыхтоўка настаўніцкіх кадраў дазволіла значна пашырыць школьную сетку. Паводле звестак А. Луцкевіча на працягу 1917-18 былі адкрыты 153 беларускія пачатковыя школы. У 1917 камітэт таварыства арганізаваў 2 дзіцячыя прытулкі недалёка Вільні (на 70 і 40 дзяцей). У Вільні былі адкрыты 2 сталоўкі.