Дзмітрый Міхайлавіч Галіцын: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др r2.7.2+) (робат змяніў: sv:Dmitrij Michailovitj Golitsyn |
др clean up, replaced: ангельск → англійск (3), {{вызнч|1=Дзмітрый Міхайлавіч}} {{вызн|1=Галіцын}} → {{DEFAULTSORT:Галіцын Дзмітрый Міхайлаві using AWB (7893) |
||
Радок 1:
{{
У [[1701]] быў накіраваны надзвычайным паслом у [[Канстанцінопаль]] з мэтай дамагчыся згоды Турцыі на вольнае плаванне рускіх караблёў па [[Чорнае мора|Чорным моры]]. У [[1711]]—[[1721]] быў кіеўскім губернатарам.
Радок 5:
З [[1718]] Галіцын займаў пасты прэзідэнта Камер-калегіі і сенатара, з [[1722]] — толькі сенатара. У 1726—1730 быў членам Вярхоўнага тайнага савета, пры [[Пётр II, імператар расійскі|Пятры II]] — прэзідэнтам Комерц-калегіі. Пасля смерці Пятра II ([[1730]]) Галіцын як прадстаўнік старажытнай радавітай арыстакратыі выступіў за абмежаванне самадзяржаўя, стаўшы на чале вярхоўнікаў. Па прапанове Галіцына на пасад была запрошаная Анна Іаанаўна, пры яго кіруючым удзеле складзеныя «Кандыцыі».
Пасля няўдачы вярхоўнікаў Галіцын быў прызначаны членам Сената, але жыл большай часткай у падмаскоўным маёнтку [[Сяло
Анна Іаанаўна не даравала Галіцыну ўдзелу ў прадпрыемстве вярхоўнікаў. У [[1736]] ён быў прыцягнуты да суду па абвінавачванні ў службовых злоўжываннях і прысуджаны да смяротнага пакарання, замененага зняволеннем у Шлісельбургскую крэпасць, дзе Галіцын неўзабаве памёр.
| |||