Розніца паміж версіямі "Знак"

{{вызнч|1='''Знак}}''': матэрыяльны і пачуццёва ўспрыйманы прадмет, з'ява, дзеянне<ref>Наогул, у семіётыцы знакам можа быць што заўгодна, да чаго можна прыпісаць значэнне, сэнс — слова, вобраз, гук, жэст. У Скрыпніка.</ref>, што выступае як прадстаўнік іншага прадмета, якасці або адносіны.<ref>Большой энциклопедический словарь, 1999—2000.</ref> Знакі, іх сістэмы і правілы іх выкарыстання вывучае [[семіётыка]] ([[семіялогія]]).

У адносінах паміж спосабам выражэння знака і азначанай ім існасцю выдзяляюць<ref>На аснове канцэпцый будовы знака, прапанаваных [[Ч. Пірс]]ам.</ref> 3 віды адносін, якімі з'яўляюцца, у парадку памяншэння адвольнасці, {{вызн2|'''сімвалічная}}''' (знак-сімвал), дзе знак адносна азначанага з'яўляецца адвольным або чыста дамоўным, {{вызн2|'''іканічная}}''' (знак-копія), дзе знак падобны на азначанае, і {{вызн2|'''індэксная}}''' (знак-прыкмета), дзе знак наўпрост нейкім чынам звязаны з азначаным.

У процівагу «дыядзе Сасюра» [[Ч. Пірс]] прапанаваў «трыяду», што складаецца з {{вызн2|'''рэпрезентамену}}''', {{вызн2|'''інтэрпрэтанты}}''' і {{вызн2|'''аб'екту}}'''. Схематычна сувязі паміж імі выражаюцца трыкутнікам<ref>Падобным на трыкутнік Огдана і Рычардса.</ref> — аснову складае сімвал (рэпрэзентамен), суаднесены з азначаным аб'ектам, у вяршыні знаходзіцца інтэрпрэтанта, якую часта атаясамляюць з азначаным або рэферэнцыяй. Інтэрпрэтанта — не тое самае, што інтэрпрэтатар (той, хто атрымлівае і тлумачыць знак), а тое, дзякуючы чаму знак мае значэнне нават пры няіснасці інтэпрэтатара. У тлумачэнні-гіпотэзе [[У. Эка]] інтэрпрэтанта — іншы спосаб прадстаўлення таго самага аб'екта, і каб яе спазнаць, трэба азначыць знак з дапамогай іншага знаку, інтэрпрэтанта якога будзе наступны знак і г.д. Паводле Эка, такім, хоць і парадаксальным, спосабам — неразрыўным працэсам {{вызн2|'''семіёзісу}}''' — можна абгрунтаваць семіётыку яе ўласнымі сродкамі. Паняцце {{вызн2|'''стварэння сэнсу}}''', якое тут узнікае, моцна папулярнае ў тэарэтыкаў мас-медыяў, бо яны падкрэсліваюць важнасць актыўнага працэсу інтэрпрэтацыі. Канцэпцыя Пірса служыць, між іншым, для апісання [[нямоўны знак|нямоўных знакаў]].<ref name=skr/>