Пакроўскі кафедральны сабор (Гродна): Розніца паміж версіямі

За аснову ўзята царква Каспійскага пяхотнага ў [[Горад Пецяргоф|Новым Пецяргофе]]. Яшчэ ў канцы 19 стагодзя царскім урадам была пранята рашэнне аб будаўніцтве гарнізонных і палкавых цэркваў. У канцы [[1901]] года з’явіўся загад [[Мікалай II, імператар расійскі|самога імператара]]: “Установить на будущее время к исполнению правило, чтобы… православная церковь в виде отдельного здания была непременной принадлежностью казарм тех частей войск, по штатам коих положены церковные причты”. <ref>Горадна, Горадзен, Гродна. А. Марціновіч. Мінск, Мастацкая літаратура, 2008г. 112 с. ISBN 978-985-02-0921-4, с. 56</ref> Дзякуючы гродзенскаму ваеннаму інжынеру І.Е. Савельяву (1866-1951) (які, дарэчы, жыў і памёр у Гродне) сабор атрымаў непаўторныя рысы.<ref>Королевский город Гродно. Семенчук А.А., Гостев и др., Рифтур, 2010, 70с.,ISBN 9-78956-919230, с. 48</ref> Так, пры царкве вырашылі адкрыць музей і невялікі мемарыял. Узведзеная царква пачала называцца Свята-Пакроўскім саборам. [[30 верасня]] (па старому стылю) [[1907]] года храм быў асвечаны. Праз некаторы час быў устаноўлены хрэсны ход на свята Уваходу [[Ісус Хрыстос|Хрыста]] ва [[Ерусалім]]. Для падняцця патрыятычных пачуццяў Гродзенскі царкоўна-археалагічны камітэт сабраў палкавыя іканастасы і абразы, якія патхнялі войнаў на барацьбу з ворагам. Таксама былі зроблены мемарыяльныя дошкі з прозвішчамі салдат і афіцэраў 26 артылерыйскай брыгады, загінуўшых падчас Руска-японскай вайны. <ref>Горадна, Горадзен, Гродна. А. Марціновіч. Мінск, Мастацкая літаратура, 2008г. 112 с. ISBN 978-985-02-0921-4, с. 57</ref>

 

==Літаратура==

*Королевский город Гродно. Семенчук А.А., Гостев и др., Рифтур, 2010, 70с.,ISBN 978-956-91-923-0