{{вызнч|1='''Міхаіл Сілуянавіч}}''' '''Кахановіч''' ({{вызнДН|1=Кахановіч27|9|1882}} ([[27 верасня]] [[1882]], [[вёска Вялікія Лукі|в. Вялікія Лукі]] Навагрудскага пав. Мінскай губ. (цяпер [[Баранавіцкі раён]] Брэсцкай вобл.) — [[{{ДС|17 мая]] [[|5|1934]]}}, [[Мінск]], [[НКУС]]; Крыптанім: ''M. K-č''), беларускі палітычны і грамадскі дзеяч, педагог, рэдактар, публіцыст.
З сям'і святара. Скончыў [[Харкаўскі універсітэтўніверсітэт]] (1910), працаваў выкладчыкам у [[Вільня|Вільні]]. Летам 1915 пераехаў у [[Магілёў]], працаваў выкладчыкам у Магілёўскім рэальным вучылішчы. Член [[Беларускі нацыянальны камітэт, Мінск|Беларускага нацыянальнага камітэта]]. Адзін з арганізатараў, пазней старшыня [[Магілёўскі беларускі камітэт|Магілёўскага беларускага камітэта]]. Рэдактар газеты «Могилевские известия» (1917). Удзельнік [[З'езд беларускіх арганізацый і партый 1917|З'езда беларускіх арганізацый і партый]] у Мінску (ліпень 1917). Летам 1918 выехаў у Вільню, удзельнічаў у арганізацыі [[Беларускі з'езд Віленшчыны і Гродзеншчыны|Беларускага з'езда Віленшчыны і Гродзеншчыны]], старшыня педагагічнай рады [[Віленская беларуская гімназія|Віленскай беларускай гімназіі]]. З 1919 кіраўнік школьнага аддзела Цэнтральнай Беларускай рады Віленшчыны і Гродзеншчыны. У 1919—1922 дырэктар Віленскай беларускай гімназіі. Выступаў з публіцыстычнымі артыкуламі ў "Беларускай крыніцы", "Беларускім жыцці", "Беларускіх ведамасцях" і інш. Аўтар успамінаў пра [[І. Луцкевіч]]а<ref>Апублікаваны ў зборніку: «Памяці Івана Луцкевіча. У першыя ўгодкі смерці яго», 1920.</ref>. У 1922 абраны паслом у сейм Польскай Рэспублікі, член [[Беларускі пасольскі клуб|Беларускага пасольскага клуба]]. Трымаўся прынцыпу беспартыйнасці, адстойваў нацыянальныя і сацыяльныя правы беларускага народа. Член [[Беларускае навуковае таварыства, 1918|Беларускага навуковага таварыства]], актывіст беларускіх грамадскіх і культурна-асветных арганізацый у Вільні. З 1925 у [[БССР]]. Працаваў у рэдакцыях газеце "Савецкая Беларусь" і часопісе "Савецкае будаўніцтва"; у выдавецтвах (у т.л. Беларускім дзяржаўным выдавецтве). Займаўся перакладамі, пераклаў на беларускую мову творы З. Оськіна, В. Владко, П. Кушнера, Я. Захера і інш. Падчас арышту працаваў карэктарам ў друкарні імя Сталіна. Арыштаваны 10.8.1933 у Мінску па адрасе: вул. Пpавіянцкая, д. 20 па справе «[[Беларускі нацыянальны цэнтр, справа|Беларускага нацыянальнага цэнтра]]». Асуджаны паводле пастановы калегіі АДПУ СССР 9.1.1934 як «''член контррэвалюцыйнай арганізацыі БНЦ''» да ВМП. Рэабілітаваны трыбуналам БВА 18.4.1956. Асабовая справа М. Каханівіча № 10182-с (спынена 16.8.1956) з фотаздымкам захоўваецца ў архіве [[КДБ Беларусі]]. Быў жанаты, меў дзіця.
