Дагавор Вялікага Княства Літоўскага і Маскоўскай дзяржавы (1449): Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др clean up, replaced: а у → а ў, году → года using AWB (7893)
др clean up, replaced: {{вызнч|1=Дагавор Вялікіх княстваў Літоўскага і Маскоўскага}} → '''Дагавор Вялікіх княстваў Літоўскага і Мас using AWB (7794)
Радок 1:
{{вызнч|1='''Дагавор Вялікіх княстваў Літоўскага і Маскоўскага}}''' [[1449]] года быў падпісаны [[Казімір Ягайлавіч|Казімірам Ягайлавічам]] і [[Васіль II, вялікі князь маскоўскі|Васілём II]], і вызначаў падзел земляў Русі паміж двума вялікімі княствамі. Вотчынай (сферай інтарэсаў) вялікага князя літоўскага прызнаваліся [[Смаленск]], «Любутеск», [[Мцэнск]], землі Украіны. Вотчынай вялікага князя маскоўскага прызнаваліся [[Ноўгарад Вялікі]], [[Ржэў]] і [[Пскоў]]. Таксама вялікі князь літоўскі абавязваўся прызнаць выбранага ў Маскве мітрапаліта Іону, а абодва вялікія князі дамовіліся не прыймаць князёў-перабежчыкаў.
 
Такім чынам, Вялікае княства Літоўскае адмовілася ад актыўнай палітыкі на прылеглых усходнеславянскіх землях, і наогул на ўсходзе. Мяркуецца, што так сталася таму, што Казімір Ягайлавіч, стаўшыся польскім каралём, страціў цікавасць да справаў ВКЛ<ref>Пд. [[М. Ермаловіч]]а.</ref>, або што такая адмова была вымушанай радам іншых замежнапалітычных фактараў, а між іншым — рэзкім узрастаннем пагрозы з боку [[Асманская імперыя|Асманскай імперыі]]<ref>Пд. [[Г. Сагановіч]]а</ref>. У кожным разе, ВКЛ страціла на ўсходніх землях Русі і ўплыў, і саюзнікаў ({{далей|*}}: [[Ноўгарадская рэспубліка#Ліквідацыя|ліквідацыя Ноўгарадскай рэспублікі]], [[стаянне на Угры, 1480]]).