Понцій Пілат: Розніца паміж версіямі

[[Выява:Eccehomo1.jpg|thumb|right|270px|''[[Ecce Homo]].'']]

 

У час яго дзесяцігадовага кіраўніцтва ўзмацніўся сацыяльна-палітычны і рэлігійны прыгнёт падуладнага [[Рымская імперыя|Рымскай імперыі]] іудзейскага насельніцтва, што выклікала шэраг народных паўстанняў, якія бязлітасна ім падаўляліся, у выніку чаго Рым вымушаны быў змясціць Пілата. Пастаяннай яго рэзідэнцыяй была [[Кесарыя]], але па святах і для важных адміністрацыйных спраў ён прыязджаў у [[Іерусалім]] і там падоўгу затрымліваўся. Меў жорсткі і вераломны характар, [[Біблія]] прыпісвае Понцію Пілату зацверджанне смяротнага прыгавору [[Ісус Хрыстос|Ісусу Хрысту]]. Пасля чаго пракуратар узяў вады і памыў рукі перад народам па старадаўняму звычаю, які сімвалізаваў невінаватасць у праліцці крыві. Пракуратар публічна заявіў, што не ён асабіста, а іудзейскія жрацы хацелі гэтай смерці. Пра далейшы жыццёвы лёс Пілата дакладна нічога невядома. Па сведчанню царкоўна-палітычнага дзеяча [[4 ст.]] [[Яўсевій Кесарыйскі|Яўсевія Кесарыйскага]], ён скончыў жыццё самагубствам, а іншыя сцвярджаюць, што яго пакараў смерцю імператар [[Нерон]].<ref>Скарына Ф. Творы:... С. 169.</ref>