{{вызнч|1='''Уладзімір Сямёнавіч КАЛІНОЎСКІ}}''' ([[{{ДН|18 чэрвеня]] [[|6|1889]]}}, [[Ваўкавыск]] — [[1940]]{{дата?}}, Старабельск{{факт?}} Варашылаўградскай вобл. (цяпер Луганская вобл., Украіна)), беларускі грамадска-палітычны дзеяч, публіцыст, гісторык.
Скончыў Гродзенскую гімназію (1910), юрыдычны факультэт Пецярбургскага універсітэтаўніверсітэта (1914). Праслухаў поўны курс Археалагічнага інстытута і Усходняй акадэміі ў Петраградзе. Працаваў у Пецярбургскім судовым ведамстве. Пасля [[Кастрычніцкая рэвалюцыя|Кастрычніцкай рэвалюцыі]] уў Народным камісарыяце харчавання. У ліпені 1921 як рэпатрыянт выехаў у Заходняй Беларусь. У лістападзе 1922 абраны ў польскі сейм, уваходзіў у [[Беларускі пасольскі клуб]]. У чэрвені 1923 польскім судом пазбаўлены дэпутацкага мандата і польскага грамадзянства. Арыштаваны ў ліпені 1923, высланы з Польшчы. Са снежня 1923 у [[Мінск]]у. У лютым 1924 — ліпені 1925 кіраўнік справамі і юрысконсульт [[Беларускі сельскагаспадарчы інстытут|Беларускага сельскагаспадарчага інстытута]]. У 1925—1927 на розных пасадах у ЦВК БССР. З 1.10.1927 да 1.9.1929 дацэнт кафедры гісторыі польскай культуры педагагічнага факультэта [[БДУ]]. Супрацоўнічаў у часопісамі "Полымя", "Савецкае будаўніцтва", газетамі "Савецкая Беларусь", "Звязда". Далейшы лёс невядомы.
