|
|Сайт =
}}
{{вызнч|1='''Вінчэнца БЕЛІНІ}}''' ({{lang-it|Vincenzo Bellini}}; [[{{ДН|3 лістапада]] [[|11|1801]]}}, [[Катанія]] — [[{{ДС|23 верасня]] [[|9|1835]]}}), [[Італія|італьянскі]] [[Опера|оперны]] кампазітар, адзін з самых значных у 19 ст. Працаваў у стылі [[бельканта]]. Вучылі яго бацьцабацца і дзед, абодва арганісты, а вучобу ў кансерваторыі ў [[Горад Неапаль|Неапалі]] яго спансіравала сіцыліянская арыстакратыя. Сваю першую оперу ён напісаў у [[1825]] годзе, у супрацоўніцтве з Даменіка Барбайа, найбольш значнага імпрэсарыа ў [[Італія|Італіі]], які вельмі спрыяў хуткай кар'еры Беліні.
У [[1825]]-—[[1826|26]] Беліні напісаў твор «Bianca e Fernando» у Неапалі разам з Барбайа, які прыслаў яму камісію з [[Горад Мілан|міланскага]] [[La Scala]] у наступным годзе. У выніку, яго «Il Pirata» прынесла яму сенсацыю і Белліні стаў сусветна вядомым артыстам. Першая [[опера]] стала вялікай пасля першай прэзентацыі за такі ж бліскучы вакальны стыль, як і ў [[Джаакіна Расіні|Расіні]], новы лірызм і прастату, што стварыла яму ўласны стыль. Нягледзячы на ваганні, ён умацоўваў гэты стыль на працягу васьмі наступных опер. «I Capuleti e i Montecchi» ([[Горад Венецыя|Венецыя]], [[1830]]), вольна заснаваная на творы [[Уільям Шэкспір|Уільяма Шэкспіра]] «Рамэа і Джульета» выклікала поспех, дзякуючы сапрана Гуідыты Паста, жанчыны, якая грала ролю Рамэа ў мужчынскім адзенні. Разам з «La Sonnambula» ([[Горад Мілан|Мілан]], [[1831]]), Беліні стварыў галоўныя партыі для найбольш папулярных спявакоў за ўсю дэкаду. Опера «Norma» ([[Горад Мілан|Мілан]], [[1831]]), хоць першапачаткова і не прынесла поспеху, але з'яўляецца найбольш выдатным творам драматычнага сапрана. Яго апошняя опера «I puritani» у Італьянскім Тэатры Парыжу ([[1835]]), магчыма заслугоўвае найбольш высокай адзнакі як класічны твор оперы. З таго часу, Беліні быў адным з ідалаў [[Горад Парыж|Парыжу]]. Ім захапляліся прыхільнікі і крытыкі, як вядучым музыкай і артыстам. Але на гэтай вышыні, не дажыўшы 34 гадоў, Беліні нечакана захварэў і памёр. Ён быў пахаваны на [[Горад Парыж|Парыжскіх]] могілках.
Хоць ён так і не стаўся арганістам альбо аркестратарам, Беліні быў майстрам тонкасці вакалу і прыгажосці мелодыі. Яго оперы працягваюць хваляваць і праз шмат гадоў ува ўсім свеце.
|
