{{вызнч|1='''Канстанцін Веньямінавіч ГЕЙ}}''' ([[1896]] — [[{{ДС|25 лютага]] [[|2|1939]]}}) — савецкі партыйны дзеяч. У кастрычніцкую рэвалюцыю [[1917]] і грамадзянскую вайну старшыня Пскоўскага губвыканкома, сакратар Пскоўскага губкома РКП(б). З [[1922]] загадчык арганізацыйнага аддзела Паўночна-Заходняга бюро ЦК РКП(б). З 3.1.[[1930]] да 18.1.[[1932]] першы сакратар і член Бюро Цк КП(б)Б. З 1932 сакратар Маскоўскага камітэта ВКП(б). З [[1934]] упаўнаважаны Камісіі савецкага кантролю пры СНК СССР па [[Узбекістан]]е, з [[1937]] па Горкаўскай вобласці, кандыдат у члены ЦК ВКП(б) у 1924-1934. Член ЦВК БССР у 1930-1932. На пасадзе першага сакратара ЦК КП(б)Б прымаў актыўны ўдзел у барацьбе супраць так званай «[[нацдэм]]аўшчыны»: пры ім быў сфальсікаваны працэс па справе створанага ў нетрах ДПУ - «''[[Саюз вызвалення Беларусі|Саюза вызвалення Беларусі]]''». Прыгавораны да растрэлу 25.2.[[1939]]. Рэабілітаваны ў [[1956]].
{{літ|1=М. Ф. Шумейка. Гей Канстанцін Веньямінавіч // {{крыніцы/ЭГБ|2}}}}
