{{вызн|1=Скаловія}} (''Scalowia''; ''Schalowenу''<ref>У [[Мікалай фон Ерошын|Мікалая фон Ерошына]]</ref>) — пруская зямля кан. [[13 ст.|13]] – пач. [[14 ст.]], населеная племям [[скалвы|скалваў]] ці скаловаў (''Scalowite'').
Знаходзілася на ўсходзе [[Прусія|Прусіі]], ляжала па абодвух берагах ніжняй плыні [[рака Нёман|р. Нёман]] у ніжняй яго плыні, у басейне р. Нёмана і [[Рака Прэгель|Прэгеля]] і па беразе [[Куршскі заліў|Куршскага заліва]]. На ўсходзе да Скаловіі таксама адносіліся таксама землі па ніжняй плыні [[рака Юра|р. Юры]] да вусця [[рака Мітава|р. Мітавы]] і Нёмана. Цэнтрам Скаловіі, верагодна, была Раганіта (цяпер [[горад Неман|г. Неман]].<ref>Łowmiański H. Studja nad początkami społeczeństwa i państwa litewskiego. Wilno, 1931 — 1932. T. I—II., II. S. 22; Harmjanz H. Volkskunde und Siedlungsgeschichte Altpreussens. Berlin, 1942. S. 121; Powierski J. Skalowia // SSS. Wroclaw, 1975, T. 5, cz. 1. S.192—193., S.193</ref>)
Назва з'яўляецца, верагодна, нейкім азначэннем [[лес]]у, часаvчасам яе таксама выводзяць ад назвы згубленай назвы ракі Скальве-Скальва або да {{lang-lt|skalauti}} — блукаць.<ref>Wilinski K. Walki polsko-pruskie w X—ХIII w. Lodz, 1984. S. 182</ref>. Адзначаная таксама форма ''Scalwo''.<ref>Pierson W. Altpreussische Namen-Kodex // Zeitschrift fur preussische Geschichte und Landeskunde. Jg. X. Berlin, 1873. S.714.</ref> Гледзячы па археалагічных матэрыялах, скалвы былі найболей блізкія і, яўна, роднасныя [[куршы|куршам]]. І тыя і іншыя пасля ўвайшлі ў склад [[літоўцы|літоўскай]] і [[латышы|латышскай]] народнасцяў.<ref>Финно-угры и балты в эпоху Средневековья / Отв. ред. В. В. Седов. М., 1987. С.409; 419</ref>.
