Полаўцы: Розніца паміж версіямі

У сяр. [[10 ст.]] перасяліліся з [[Казахстан|Паўночна-Заходняга Казахстана]] ў стэпы [[Прычарнамор'е|Паўночнага Прычарнамор'я]] і [[Каўказ]]а; у [[11 ст.|11]] — [[15 ст.]] гэтая тэрыторыя называлася '''Палавецкай зямлёй'''. У полаўцаў не склалася адзінай дзяржавы, яны мелі асобныя племянныя аб'яднанні (саюзы) на чале з [[хан]]амі, займаліся [[жывёлагадоўля]]й, былі цесна звязаныя з [[Харэзм]]ам, [[Русь|Руссю]], [[Візантыя]]й, [[Венгерскае каралеўства|Венгрыяй]], [[Другое Балгарскае царства|Балгарыяй]]. Полаўцы рабілі набегі на Русь; асобныя рускія князі выкарыстоўвалі іх у міжусобнай барацьбе. У [[1103]] полаўцы былі пераможаныя [[Уладзімір Манамах|Уладзімірам Манамахам]], часткова адыйшлі ў [[Грузінскае царства|Грузію]]. З [[12 ст.]] ізноў узмацнілі набегі на рускія землі. У час нашэсця манголаў на Усходнюю Еўропу ([[1223]]) полаўцы былі разбітыя на Паўночным Каўказе ў [[бітва на Калцы, 1223|бітве на р. Калка]]. Усходнія полаўцы (кыпчакі) уліліся ў мангольскае войска, асімілявалі адносна малалікіх манголаў і пазней склалі асноўную частку насельніцтва [[Залатая Арда|Залатой Арды]]; пазней увайшлі ў склад народнасцяў [[татары|татараў]], [[казахі|казахаў]], [[башкіры|башкіраў]], [[кумыкі|кумыкаў]] і інш. Заходняя група полаўцаў пры нашэсці [[Батый|Батыя]] адыйшла ў [[Венгерскае каралеўства|Венгрыю]], потым у [[Другое Балгарскае царства|Балгарыю]].