Міхаіл Аркадзевіч Керзін: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
→‎Біяграфія: вікіфікацыя
Радок 4:
Нарадзіўся ў сям'і маскоўскага адваката, Керзіна Аркадзя Міхайлавіча, гарачага аматара і прапагандыста рускай музыкі, разам з жонкай, піяністкай Марыяй Сямёнаўнай, які заснаваў «Гурток аматараў рускай музыкі», так званы «Керзінскі гурток». З 1903 па 1912 вучыўся ў Пецярбургскай Акадэміі мастацтваў у класе Залемана. Аднакурснік скульптара Сяргея Канёнкава. Дыпломная скульптура пад назвай "Вакханалія" прынесла Керзіну званне мастака і аплочваемае замежнае турнэ на 2 гады. Камандзіровачныя складалі 5000 рублёў золатам. Скульптар аб'ехаў Грэцыю, Італію, Францыю, Германію, Англію, удасканальваючы сваё майстэрства і вывучаючы еўрапейскую культуру. З'яўляўся адным з заснавальнікаў Саюза дзеячаў пластычных мастацтваў (СДПМ) у 1917 годзе ў Пецярбургу разам з Багданавым-Бельскім, Макоўскім, Беклемішавым, Рэпіным. Удзельнічаў у вясновых выставах у залах Імператарскай Акадэміі мастацтваў, якія праходзілі ў 1897-1918 гадах у Санкт-Пецярбургу. Уваходзіў у суполку мастакоў "Новы саюз перасоўных выстаў", які існаваў у 1908-1930 гадах і ў Саюз скульптараў-мастакоў, створаны ў 1917 годзе ў Петраградзе. У 1918-1923 гадах выкладаў ў мастацкай школе ў [[Веліж]]ы.
 
З 1923 года па 1932 выкладаў у Віцебскім мастацкім тэхнікуме, змяніўшы на пасадзе дырэктара [[Марк Шагал|Марка Шагала]], які эміграваў у [[Парыж]]. Керзін запрасіў з Пецярбурга майстроў жывапісу, малюнка, і зладзіў пераэкзаменоўкі ўсіх студэнтаў. Многія былі адлічаныя, бо залічэнне раней праводзілася часцяком не па здольнасцях, а па рэвалюцыйнай прыналежнасці. Керзін стаў аднаасобна вырашаць пытанні арганізацыі навучання. Палічыўшы гэта зневажальным, [[Іегуда Пэн|Пэн Ю. М.]] (прарэктар па вучэбнай рабоце), [[Саламон Барысавіч Юдовін|Юдовін С. Б.]], Мінін Е. С. і група студэнтаў 23 верасня 1923 г. выступілі з калектыўнай заявай аб сыходзе і пакінулі інстытут.
 
Вучнямі Керзина былі вядомыя беларускія скульптары [[Заір Азгур]], [[Аляксей Глебаў]], [[Андрэй Бембель]], [[Сяргей Селіханаў]], [[Анатоль Анікейчык]] і іншыя. Заіру Азгуру Керзін асабіста параіў перайсці з аддзялення жывапісу на першы курс скульптуры. Аляксей Глебаў быў любімым вучнем Керзіна, нягледзячы на ​​тое, што не змог скончыць курс да канца. Яго некалькі разоў адлічвалі за тое, што пры паступленні схаваў сваё паходжанне. Яго бацька быў святаром. З 1932 года ў [[Мінск]]у. Вучні Керзіна ў 1930-х гадах пад яго кіраўніцтвам склалі брыгаду скульптараў, якія працавалі над афармленнем Дома ўраду ў Мінску. Падчас нямецка-фашысцкай акупацыі Керзін М. А. заставаўся ў Мінску, працуючы сувязным ў мінскім падполлі, якое дзейнічала пад прыкрыццём майстэрні скульптара. Пасля вызвалення Мінска Керзін быў узнагароджаны партызанскім медалём і абраны дэпутатам Вярхоўнага Савета БССР. У 1949 годзе, па паклёпе сваіх вучняў, быў абвінавачаны ў касмапалітызме і вымушаны з'ехаць на радзіму, у Ленінград, дзе з 1949 года загадваў кафедрай скульптуры ў інстытуце імя Рэпіна. Меў невялікую кватэру на 4-й лініі Васільеўскага вострава, у двары Расійскай Акадэміі мастацтваў, дзе выкладаў да 1980-х гадоў. Член Саюза мастакоў СССР. Заслужаны дзеяч мастацтваў Беларускай ССР. Міхаіл Керзін працаваў у розных жанрах скульптуры.