Baureihe 80 (DRG BR80): Розніца паміж версіямі

{{вызн2|1=Лакаматывы}} {{вызн|1=BR80}} паводле стандартнай тыпавой праграмы [[Дзяржаўная чыгунка Германіі|Дзяржаўнай чыгункі Германіі]] ({{lang-de|Deutsche Reichsbahn Gesellschaft, DRG}}) былі прызначаныя для працы ў якасці манеўровых лакаматываў на вялікіх пасажырскіх вакзалах, накшталт вакзалаў [[Горад Берлін|Берлін]]а, [[Горад Лейпцыг|Лейпцыг]]а альбо [[Горад Кёльн|Кёльн]]а. Праектаванне гэтых танк-паравозаў вялося з мэтай замяніць мноства малых лакаматываў адзіным стандартным тыпам па ўсёй [[Германія|Германіі]]. Да [[1928]] года розныя лакаматывабудаўнічыя заводы агульна вырабілі 39 машын серыі '''80''' (Hohenzollern — 22; Jung — 5; Union — 7; Wolf — 5). Першапачаткова яны працавалі ў дырэкцыях ({{lang-de|Reichsbahndirektionen, RBD}}) [[Горад Аўгсбург|Аўгсбург]], [[Горад Брэслаў|Брэслаў]], [[Горад Вюрцбург|Вюрцбург]], [[Горад Галле|Галле]], [[Горад Гановер|Гановер]], [[Горад Кёльн|Кёльн]], [[Горад Лейпцыг|Лейпцыг]], [[Горад Рэгенсбург|Рэгенсбург]] ды [[Горад Франкфурт-на-Майне|Франкфурт-на-Майне]]. Пасля [[Другая сусветная вайна|Другой сусветнай вайны]] большасць лакаматываў заставалася ў раёне Лейпцыга і працягвалі працу там да 1968. Па некаторых дадзеных адзін BR80 быў знішчаны ў ходзе баявых дзеянняў.{{крыніца?}} 17 машын патрапіла на чыгункі Федэратыўнай Рэспублікі Германіі, у асноўным у [[Горад Дортмунд|Дортмунд]] ды ў [[Горад Інгальштадт|Інгальштадт]]. Апошнія з іх прапрацавалі ў дэпо Швайнфурт, пакуль не былі спісаныя ў 1965 годзе. Некаторыя лакаматывы выкарыстоўваліся як прамысловыя на пад'язных шляхах прадпрыемстваў і шахт да 1968. Ruhrkohle AG, буйное вуглездабываючае прадпрыемства, набыло 6 '''BR80''': нумары 013, 014, 030, 036, 038 і 039. Асобныя экзэмпляры эксплуатаваліся да [[1977]].