Іозеф Антон Кох

Іозеф Антон Кох (ням.: Joseph Anton Koch: 27 чэрвеня 1768, Эльбігенальп - 12 студзеня 1839, Рым) — аўстрыйскі мастак-рамантык.

Жыццё і творчасць

І. А. Кох нарадзіўся ў сям'і цірольскага гандляра. У дзяцінстве быў пастушком. Пры падтрымцы біскупа Аўгсбурга спачатку быў прыняты ў дзілінгерскую семінарыю, а затым вучыўся жывапісу ў Штутгарце, у Карлаўскай школе. Як і ў свой час Фрыдрых Шылер, малады мастак не вытрымлівае строгай дысцыпліны вучылішча. Ён пакідае школу і адпраўляецца ў Страсбург, а затым - у Швейцарыю. Падчас знаходжання ў Страсбургу Кох ўступае ў мясцовы якабінскай клуб, швейцарская прырода дае яму магчымасць ўвасобіць на палатне свой ідэал свабоды, не займаючыся актыўна палітыкай.

Горныя замалёўкі і эскізы, зробленыя мастаком падчас яго шматлікіх падарожжаў па Швейцарыі, сталі асновай для яго больш позніх вялікіх кампазіцый, такіх як Вадаспад Шмадрыбах, Бернскае нагор'е (1817), Інсбрук або Хоспіс ў глетчар Грымзельвальд (згарэла, раней - у Лейпцыгскім Музеі выяўленчага мастацтва). Гэтыя працы з'явіліся пасля паездкі Коха ў Рым на мяжы стагоддзяў, дзе ён вывучаў сучасны яму пейзажны жывапіс і з прычыны гэтага стварыў свой уласны «альпійскі стыль». За выключэннем знаходжання ў Вене ў 1812-1815 гадах, І. А. Кох, пачынаючы з 1795 года пастаянна жыве ў Рыме, дзе акрамя заняткаў творчасцю займаецца выкладаннем; сярод яго вучняў быў, у прыватнасці, Саламон Кародзі.

Асабліва часта маляваў ён Альбанскія горы і мясцовасць каля Алевана. У сваіх працах мастак злучыў прынцыпы пейзажу Пусэна з непасрэднымі сваімі назіраннямі за прыродай, захаваныя ў шматлікіх малюнках і акварэлях.