Вікіпедыя

Сінтэзатар: Розніца паміж версіямі

Інтэрактыўны прагляд гісторыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
← Папярэдняя праўкаНаступная праўка →
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
ВізуальнаВікіразметка
арфаграфія
др clean up using AWB (7893)
Радок 3:
== Музычны тэлеграф ==
[[Image:Gray musical telegraph1.jpg|thumb|Музычны тэлеграф]]
Музычны [[тэлеграф]] быў створаны ў [[1876]] годзе амерыканскім [[інжынэрінжынер]]ам і [[вынаходнік]]ам Элайшам Грэем (''Elisha Gray''), які падчас [[эксперымент]]аў з электра-магнітнымі ланцугамі знайшоў, што з іх дапамогай можна атрымаць меладычны гук. Дзеля гэтых жа [[мэта]]ў ён сабраў з вібруючай дыяфрагмы прымітыўны дынамік.
 
Грэй прапанаваў з дапамогаю сваёй вынаходкі спрасціць працу звычайнага тэлеграфа, але калі прыйшоў ў [[патэнт]]нае бюро, высветлілася, што за дзве гадзіны да яго нейкі брытанскі інжынер [[Аляксандр Грэм Бэл]] запатэнтаваў больш зручную для карыстання прыладу — [[тэлефон]].
Радок 14:
Інструмент уяўляў сабой набор са 145 электрагенератараў і складанай сістэмы [[пераключальнік]]аў і [[індуктар]]аў. Меў тры сяміактаўных клавіятуры. Гралі на тэлармоніуме ў чатыры рукі.
 
Праз адсутнасць, якіхсьціякіхсці узмацьняльнікаўўзмацняльнікаў (нават лампавыя былі створаны толькі праз 20 год) гук тэлармоніума выводзіўся праз вялізарных памераў трубы, кшталту [[грамафон]]ных, а пасля перадаваўся ў тэлефонныя лініі. Праслухаць канцэрт тэлармоніума можна было праз звычайныя тэлефонныя лініі, дзеля чаго на слухаўку трэба было апрануць адмысловы ражок.
 
З прычыны неверагодных памераў (агульная вага інструмента была 200 тон) складанасці вытворчасьцівытворчасці і перавозак было створана толькі тры экземплярыэкзэмпляры. Не апошнюю ролю ў знікненні тэлармоніуму згулялі таксама тэлефонныя кампаніі т.ч. гук перадаваўся праз тэлефонныя лінніі, а моцнасць інструменту была большая за іх магчымасці, таму сігнал тэлармоніуму даваў моцныя памехі і перашкаджаў тэлефонным размовам. У [[1916]] ён быў разабраны.
 
''Няма аніводнага запісу гэтага ўнікальнага інструменту, тым не менш вядома, што ён надоўга апярэдзіў свой час. Напрыклад, тэлармоніум меў дынамічныя клавіятуры, сучасныя сінтэзатары атрымалі падобную амаль праз 100 год''
 
== ТэрмэнвоксТэрменвокс ==
[[Image:Etherwave Theremin Kit.jpg|thumb|ТэрмэнвоксТэрменвокс]]
'''Эфірафон''' [[Расія|расійскага]] фізіка і вынаходніка Льва ТэрмэнаТэрмена (пазней у яго гонар перайменаваны на тэрмэнвокстэрменвокс) не надта падобны на тое, што мы прызвычаліся лічыць за сінтэзатар, але тым не менш менавіта ён быў моцным крокам да стварэння лініі музычных інструментаў.
 
ТэрмэнвоксТэрменвокс уяўляе з сябе невялічкую скрынку з дзвума антэнамі, якія ствараюць вакол сябе электрамагнітнае поле, на патрапленьнепатрапленне рук выканаўцы ў гэтае поле інструмент адказвае гукам, вышыню гука можна змяняць рухамі рук, нібы выканаўца дырэжыруе.
 
У адрозненні ад папярэднікаў, тэрмэнвокстэрменвокс быў прасцей у вытворчаьці і колькі часу меў камерцыйны поспех, пакуль яго месца не занялі першыя электраарганы.
 
== Электраарганы ==
Радок 32:
 
[[Image:Lowrey.jpg|thumb|Электраарган]]
Пасля шэрагу эксперыментаў і некалькіх даволі вялізных прататыпаў, у Хаманда атрымливаецца стварыць даволі кампактны электра-музычны інструмент, які добра імітаваў гук [[касцёл]]ьнага [[арган]]уа, флейты і некаторых іншых блізкіх па гучанні [[музычны інструмент|інструментаў]]. А пасля таго, як ў [[1960-я|1960-х]] Хаманд прыбраў са свайго інструмэнтаінструмента вялікую і цяжкую акустычную сістэму, яго электраарган стаў амаль што абавязковым атрыбутам шматлікіх [[рок-музыка]]ў.
 
Тады ж у [[1950-я]]—[[1960-я]] гады індустрыя па вытворчасці электраарганаў пачала рэзка развівацца і свае пазіцыі саступіла толькі ў [[1970-я|1970-х]], калі электраарганы спачатку пацяснілі аналагавыя, а потым лічбавыя сінтэзатары.
Радок 44:
 
== Аналагавыя сінтэзатары ==
Першыя спробы зрабіць гук сінтэзатараў больш разнастайным рабіліся яшчэ ў [[1940-я]]—[[1950-я]] гады, але тагачасная прамысловасць не ведала больш-менш кампактных [[паўправаднікі|паўправаднікоў]], а паўправадніковыя лямпы мелі надзвычай вялікі памер і моцна грэліся, таму першыя аналагавыя сінтэзатары мелі памер з даволі вялікі пакой, граць на іх можна было даволі абмежаваны час, таму выкарыстоўвалі іх альбо ў вялікіх студыях [[гуказапіс]]у, альбо ў [[кіно|кінаіндустрыі]]. Такім напрыклад быў [[СССР|савецкі]] сінтэзатар '''АНС''', што існаваў у двух экземплярахэкзэмплярах, адзін з якіх размяшчаўся на студыі-гуказапісу фірмы '''«Мелодыя»'''.
 
Адным з першых, хто паспрабаваў зрабіць больш-менш кампактныя сінтэзатары, быў амерыканскі фізік і вынаходнік галандскага паходжання Роберт Моог (''Robert Moog''). Пазнаёміўшыся на пачатку [[1960-я|1960-х]] гадоў з [[кампазітар]]ам Гербэртам Дойчам (''Herbert Deutsch''), а пазней з музыкам і інжынерам Уолтэрам Карласам (''Walter Carlos''), Моог стварае свой першы сінтэзатар, які першапачаткова меў назву '''Модульная Сістэма''' (''Modular Systems''). Але ён таксама быў прыгодны толькі для студыйнай працы, хаця быў значна кампактнейшым за сваіх папярэднікаў. Дапамагло з'яўленне паўправаднікоў новага пакалення — '''[[транзістар]]аў''' і ў [[1970]]-м на рынку аб'яўляецца першы кампактны сінтэзатар '''МініМуг''' (''прозвішча стваральніка памылкова прачыталі на англійскі манер, а пасля дадзеная памылка ператварылася на брэнд'').
Радок 53:
 
Аналагавыя сінтэзатары пачалі масава вярабляць у [[ЗША]], [[Японія|Японіі]], [[Германія|Германіі]], [[СССР]] і інш.
Але са з'яўленьнемяўленнем у [[1980-я|1980-х]], першых інтэгральных [[мікрасхема]]ў, эра аналагавых сінтэзатараў завяршылася.
 
Новае жыццё аналагавым сінтэзатарам дало з'яўленне ў [[2000-я]] гады электроннае музыкі, выканаўцы якой пачалі выкарыстоўваць старыя клавішныя інструменты праз больш цёплае гучанне.
Радок 68:
Падобныя сінтэзатары каштавалі вязізных грошаў і займалі шмат месца.
 
Пераломны момант для лічбавых сінтэзатараў пачаўся напрыканцы [[1970-я|1970-х]] гадоў, калі адначасова некалькі кампаній з розных краінаўкраін свету прэзентавалі значна спрошчаныя кампактныя сінтэзатары. Яны маглі прайграваць некалькі не складаных мелодый, імітаваць гук дзесятка разнастайных музычных інструментаў і на іх можна было запраграмаваць некалькі простых сэмплаў, якія захоўваліся ў памяці сінтэзатара пакуль ён быў уключаны.
 
[[Image:Roland V-SynthGT.jpg|thumb|Сучасны лічбавы сінтэзатар]]
 
Сітуацыя значна палепшылася, калі па замове адначасова двух буйных вытворцаў сінтэзатараў, [[Карпарацыя Роланд|Роланд]]а і [[Карпарацыя Ямаха|Ямахі]], быў створаны адзіны пратакол праграмаваньняпраграмавання, які атрымаў назву [[MIDI]]. Праз колькі часу да іх далучыліся іншыя вытворцы і MIDI атрымаў усеагульнае карыстанне.
 
З гэтага моманту і па сённяшні дзень лічбавыя сінтэзатары з'яўляюцца фаварытамі на рынку клавішных інструментаў, але ў іх маюцца дастаткова моцныя канкурэнты.
Радок 122:
 
[[Катэгорыя:Музычныя інструменты]]
{{Link GA|uk}}▼
 
▲{{Link GA|uk}}
[[af:Sintetiese klavier]]
[[ar:سنثسيزر]]
Узята з "https://be.wikipedia.org/wiki/Сінтэзатар"