Андрэй Уладзіміравіч: Розніца паміж версіямі

'''Андрэй Уладзіміравіч''' — малодшы сын [[Уладзімір Альгердавіч|Уладзіміра Альгердавіча]]. Па смерці бацькі Андрэй Уладзіміравіч не атрымаў ніякага ўдзела, быў служылым князем, але знатнасць дазваляла яму засядаць ў гаспадарскай радзе. Ад [[вялікі князь літоўскі|вялікага князя літоўскага]], атрымаў уладанні ў розных краях [[ВКЛ]], так ён валодаў [[Лагойск]]ам, [[Гайна]]й і [[Вёска Камянец|Камянцом]] на поўнач ад [[Менск]]а, Палонна ў Віцебскай зямлі, Славянскам і Магільна ў вярхоўях [[Нёман]]а, сялом Белым (на месцы цяперашняга [[Лепель|Лепеля]]). Андрэй Уладзіміравіч перажыў сваіх дзяцей Глеба і Еўдакію, а таксама жонку (жонка паходзіла з роду «паноў Чарэйскіх»<ref>Маюцца на ўвазе 5 сыноў баярына Івана Чарэйскага. '''Місаіл''' — праваслаўны смаленскі епіскап, заснаваў у сваёй частцы Чарэйскага маёнтка, на возеры Галаўлі, манастыр у гонар св. Троіцы, паводле завяшчання Місаіла права апекі над Чарэйскім манастыром атрымаў [[Багдан Сапега]]; '''Міхаіл Пструг''' — ахвяраваў у 1454 на карысць Чарэйскага манастыра св. Троіцы землі каля азёр Галаўля і Чарэя; '''Дашка''' — яго сыны (Іван, Васіль, Алехна і Сенька) каля 1475 падаравалі Чарэйскаму манастыру ўрочышча Клубінічы (зараз — вёска на поўначы Крупскага раёна). Адзін з сыноў Дашкі — Сенька Дашкавіч, меў сына Васька Сенькавіч (узг. да 1524); '''Сенька''' — меў дачку, жонку Фёдара Фёдаравіча Друцкага-Саколінскага; '''Мікіта''' — меў сына Ждана і ўнука Льва Жданавіча (узг. 1602).</ref>). Пасля смерці частка маёнткаў вярнулася вял. князю, іншая частка адышла да ўнучкі — [[Фядора Рагацінская|Фядоры Рагацінскай]], жонкі кн. [[Іван Кобрынскі|Івана Кобрынскага]].

 

{{Род Алелькавічаў}}

 

{{зноскі}}

 

[[Катэгорыя:Род Альгердавічаў]]