Лідзія Львоўна Арабей: Розніца паміж версіямі

Нарадзілася ў сям'і служачых. У 1942—1944 жыла ў [[Горад Шчучын|Шчучыне]]е. З 1944 — супрацоўнік рэдакцыі шчучынскай раённай газеты «Чырвоны сцяг». З 1945 жыве ў [[Горад Мінск|Мінску]]у. Працавала ў часопісе [[Вожык (1945)|«Вожык»]], у рэдакцыі газеты «Чырвоная змена», настаўнічала. Скончыла філалагічны факультэт [[Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт|БДУ]] (1951)<ref name="БС"/>, аспірантуру пры Інстытуце літаратуры і мастацтва [[Нацыянальная акадэмія навук Беларусі|АН БССР]] (1954). Была старшым рэдактарам выдавецтва «Беларусь» (1955—1967)<ref name="БС"/>, літсупрацоўнікам часопіса «Полымя» (1967—1974)<ref name="БС"/>. Кандыдат філалагічных навук, дысертацыя была прысвечана жыццю і творчасці [[А.Алаіза Сцяпанаўна Пашкевіч (Цётка)|А. Пашкевіч (Цёткі)]].

Літаратурную працу пачала ў 1945. Выступае як празаік, крытык, літаратуразнавец. У 1956 выдала даследаванне «Цётка (Алаіза Пашкевіч)»<ref name="БС"/>, а ў 1959 «Фядос Шынклер»<ref name="БС"/>, аўтар зборнікаў аповесцяў і апавяданняў «Калібры» (1960, апавяданні для дзяцей), «Кватэра № 3» (1961, кніга сатыры і гумару), «Мера часу» (1962), «Экзамен» (1963), «Ларыса» (1964), «На струнах буры» (1967), «Сярод ночы» (1968), «Іскры ў папялішчы» (1970), «Ваўчкі» (1972), «Сіні бор» (1972, аповесць), «Мне трэба ехаць» (1974), «Стану песняй» (1977), «Сузор'е Вялікай Мядзведзіцы» (1980), «Паласа дажджу» (1984), «Пошукі кахання» (1987), «Ісці ў разведку» (1989, апавяданні для дзяцей). Выйшлі Выбраныя творы ў 2-х тамах (1985).

[[Катэгорыя:АсобыБеларускамоўныя пісьменнікі]]