Розніца паміж версіямі "Імператарскі склеп"

Першымі пахаванымі уў склепе былі заснавальніца Капуцынеркірхэ імператрыца [[Ганна Цірольскія|Ганна]] і яе муж [[Маціяс Габсбург|імператар Маціяс]]. Яны памерлі адпаведна уў 1618 і 1619 г., а пасля завяршэння будаўніцтва і асвячэння царквы у [[1633]] годзе іх саркафагі былі перанесеныя ў «Склеп заснавальнікаў». Сэрцы Габсбургаў быў прынята размяшчаць у сярэбраных урнах асобна, у [[Склеп сэрцаў|склепе сэрцаў]] пры [[Аўгусцінеркірхэ|Аўгусцінскай царкве]], а іх вантробы хавалі ў медных урнах у [[Герцагскі склеп|Герцагскім склепе]] пад [[Сабор Святога Стэфана|саборам Святога Стэфана]].

У склепе Капуцынскай царквы спачываюць 12 імператараў (уключаючы [[Максіміліян, імператар Мексікі|імператара Мексікі Максіміліяна]], брата [[Франц Іосіф I|Франца Іосіфа I]]), 19 імператрыц (уключаючы [[Марыя-Луіза Аўстрыйская|Марыю-Луізу]], другую жонку [[Напалеон I|Напалеона I]]) і многія іншыя члены роду Габсбургаў (усяго 137 чалавек). Акрамя Габсбургаў, у Імператарскім склепе пахаваная таксама адна дама, якая да дынастыі не належыла — графіня Караліна Фукс-Молард, любімая выхавальніца [[Марыя Тэрэзія| Марыі Тэрэзіі]], якая пажадала пакоіцца з ёй побач; на яе надмагіллі імператрыца загадала напісаць:'' «На вечную памяць прыхільнага ўдзячнага сэрца аб высакародным выхаванні дабрачыннасці».'' Акрамя таго, у склепе ёсць 4 урны з забальзаміраванымі сэрцамі нябожчыкаў.

Апошняе пахаванне ў склепе Капуцынаў адбылося [[12 студзеня]] [[2008]] года, калі уў ім быў пахаваны апошні імператар з дому Габсбургаў [[Карл I Габсбург|Карл I]], які памёр у [[1922]] годзе ў выгнанні на Мадэйру, у [[2003]] годзе прылічаны Каталіцкай царквой да ліку блажэнных.

Пры унясенні труны у царкву [[герольд]] з працэсіі стукаў у вароты; настаяцель, [[Капуцыны, манаскі ордэн|манах-капуцын]], пытаўся па-латыні:''' «Хто просіць аб ўваходзе ў гэтую пахавальню?»;''' яму адказвалі (да прыкладу): ''«Аб ўваходзе уў гэтую пахавальню просіць раб Божы Франц; у зямным жыцці ён быў аўстрыйскім імператарам».'' Капуцын адказваў: ''«Такога мы не ведаем!».'' Другі раз паўтаралася тое ж. На трэці раз адказ герольда быў: ''«Раб божы Франц, бедны грэшнік!».'' І дзверы адчыняліся.