Самаапыленне: Розніца паміж версіямі

'''Самаапыленне''' (аўтагамія) — тып апылення ў вышэйшых раслін. Пры самаапыленні [[пылок]] з пылавікоў пераносіцца на рыльца песціка той жа самай кветкі або паміж кветкамі адной расліны. Да самаапыляемых раслін адносяцца [[гарох]], фіялкі, [[пшаніца]], памідоры, [[ячмень]], фасоль, нектарыны. Самаапыленне у некаторых раслін ажыццяўляецца ў нераскрытых кветках: напрыклад, у арахіса, некаторых відаў фіялак, гусманіі. Такі тып самаапылення называецца клейстагаміяй. [[Чарльз Дарвін|Ч. Дарвін]] лічыў, што самаапыленне - не асноўны, а вымушаны сродак вырошчвання раслінамі насення пры адсутнасці ўмоў для перакрыжаванага апылення. Самаапыленне распаўсюджана галоўным чынам у відаў, якія растуць у неспрыяльных умовах, напрыклад, у высакагорных абласцях, дзе недастаткова насякомых-апыляльнікаў.

 

== Літаратура ==

* {{кніга|загаловак=Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.14: Рэле — Слаявіна|адказны=Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш|месца=Мн.|выдавецтва=БелЭн|год=2002|том=14|старонак=512|isbn=985-11-0238-5 (Т. 14)|тыраж=10 000}}

 

[[de:Selbstbestäubung]]