Хірахіта: Розніца паміж версіямі

'''Хірахіта''' ({{lang-ja|裕仁}}), імператар Сёва (яп. 昭和天皇, Сё:ва Тэнно:), ([[{{ДН|29 красавіка]] [[|4|1901]]}} — [[{{ДС|7 студзеня]] [[|1|1989]]}}) — правіцель [[Японія|Японіі]] з 1926 да 1989 гг. На Захадзе вядомы як Хірахіта (літар. «багацце і цнота»), так яго назвалі пры нараджэнні. Ён быў 124-м імператарам Японіі. Троннае імя Сёва азначае «Асвечаны мір».

25 снежня 1926, пасля сьмерцісмерці бацькі імператара Есіхіта, Хірахіта ўспадкаваў трон і даў перыяду свайго кіравання дэвіз «Сёва» (Сё:ва дзідай, яп. 昭和時代, «эпоха Асвечанага міру»). Ён быў першым за некалькі стагоддзяў японскім імператарам, чыя біялагічная маці была афіцыйнай жонкай яго папярэдніка на пасадзе.

Тым не менш, усе ўдзельнікі імператарскай нарады былі адзіныя ў тым, што вайна лепш дыпляматыідыпламатыі. Барон Есіміці Хара, прэзідэнт Імператарскай рады і прадстаўнік імператара, правёў асабістае апытанне ўдзельнікаў канферэнцыі, і атрымаў у адказ альбо меркаванне, што вайна з'яўляецца адзіным выратаваннем у дадзенай сітуацыі, альбо маўчанне.

15 жніўня 1945 г., пасля атамнага бамбавання [[Хірасіма|Хірасімы]] і Нагасакі і абвяшчэнне Савецкім Саюзам вайны Японіі, Хірахіта выступіў з радыёзваротам аб безумоўнай капітуляцыі японскіх узброеных сіл. Нягледзячы на ціск, аказваны на галоўнакамандуючага амерыканскімі акупацыйнымі сіламі ў Японіі генерала Дугласа Макартура з боку лідэраўлідараў шэрагу краін, у тым ліку з боку прэзідэнта Злучаных Штатаў [[Гары Трумэн]]а, з мэтай аддаць імператара Хірахіта пад суд як вайсковага злачынцу, генерал дамогся, каб Хірахіта застаўся імператарам і сімвалам адзінства японскай нацыі. Хірахіта пазбег суда і застаўся на троне, але яго прымусілі недвухсенсоўна адмовіцца ад традыцыйных сцвярджэнняў аб чароўнай прыродзе японскіх імператараў, нашчадкаў багіні сонца [[Аматэрасу]] (дэкларацыя «Нінген-сенген»). Тытул манарха быў зменены з «уладара Імперыі» на «канстытуцыйнага манарха» ў 1946 г. Аднак трэба заўважыць, што амаль адразу пасля відавочнай адмовы ад сцвярджэння аб боскасці імператара ён прыхавана ізноў пацвердзіў традыцыйныя погляды, атрымаўшы дазвол ад акупацыйных улад на богаслужэнне багіні Аматэрасу. Гэты жэст-пацверджанне быў ясна зразуметы ўсімі ў Японіі, хоць відаць не зразуметы акупацыйнымі сіламі.

Нягледзячы на гэта, Хірахіта быў актыўнай постаццю ў жыцці Японіі да самай сваёй смерці ў 1989 г. і выконваў шматлікія абавязкі, якія звычайна выконваюць ачольнікі дзяржаў. Імператар і яго сям'я актыўна ўдзельнічалі ў грамадскім жыцці, час ад часу сустракаючыся з народам, наведваючы спартыўныя імпрэзы і святы. Ён таксама згуляў прыкметную ролю ў аднаўленні дыпламатычнага іміджу Японіі, здзяйсняючы паездкі за мяжу і сустракаючыся з лідэрамілідарамі іншых краін, уключаючы шэраг амерыканскіх прэзідэнтаў і англійскую каралеву Елізавету II.