Паходзіў з шляхецкага роду герба "Навіна". Брат [[Антон Луцкевіч|Антона Луцкевіча]].
У 1890 пачаў вучобу ў Лібаўскай гімназіі, у 1897-1902 працягваў у Мінскай гімназіі. Займаўся на юрыдычным факультэце Пецярбургскага універсітэтаўніверсітэта; у Маскоўскім археалагічным інстытуце. За сваю палітычную дзейнасць у 1903 трапіў у турму. У 1904-1905 працягваў вучобу ў Венскім універсітэце. У 1903 быў адным з заснавальнікаў БРГ (пазней [[БСГ]]). Прымаў актыўны ўдзел у падзеях 1905 у [[Мінск]]у. Пад пагрозай арышту выехаў у пачатку 1906 у [[Вільня|Вільню]], дзе да 1908 знаходзіўся на нелегальным становішчы. Ініцыятар стварэння ў Вільні многіх беларускіх арганізацый і выданняў, у тым ліку газеты "[[Наша доля]]" і "[[Наша ніва (1906)|Наша ніва]]". выдавецтва "Наша хата" (1908), [[Беларускае выдавецкае таварыства|Беларускага выдавецкага таварыства]] (1913), [[Беларускі народны камітэт|Беларускага народнага камітэта]] (1915—18), першых беларускіх школ на Віленшчыне, Гродзеншчыне, Беласточчыне (1916), настаўніцкіх курсаў, [[Віленская беларуская гімназія|Віленскай беларускай гімназіі]] (1919), [[Беларускае навуковае таварыства, 1918|Беларускага навуковага таварытвава]] (1918). Збіральнік і даследчык беларускіх старажытнасцей. Яго асабістая калекцыя стала асновай Беларускага музея ў Вільні.
У сярэдзіне чэрвеня 1919 выехаў на лячэнне на курорт Закапанэ, дзе і памёр.
