Гістарыяграфія гісторыі Беларусі: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др →Храналогія |
→Храналогія: ++ |
||
Радок 67:
{{вызнч|1=Да 12 ст.}}: накапленне гістарычных звестак аб Беларусі.
У першыя стагоддзі новай эры, гісторыкі ([[Публій Карнелій Тацыт]], [[Іярдан]], [[Пракопій Кесарыйскі]]) пачынаюць апісваць старажытных славян ([[венеты]], [[склавены]], [[анты]]). З [[6 ст.]] славян рэгулярна апісваюць візантыйскія аўтары: [[Псеўда-Маўрыкій]] («Стратэгікон»), [[Феафілакт Сімаката]] («Гісторыя»), дзяк [[Ігнацій]] («Жыціе Георгія Амастрыдскага»), [[Канстанцін VII, імператар візантыйскі|Канстанцін Багранародны]] («Біяграфія Васіля І Македаняніна»).
Радок 74:
{{вызнч|1=12 — 1-я пал. 16 ст.}}: накапленне гістарычных звестак аб Беларусі ў летапісах, хроніках і іншых сярэднявечных творах.
Асноўнымі крыніцамі гістарычных звестак пра падзеі на тэрыторыі Беларусі гэтага перыяду з'яўляюцца старажытнарускія летапісы (найперш, «[[Аповесць мінулых часоў]]» розных спісаў), лівонскія хронікі («[[Хроніка Лівоніі]]» Генрыха Латвійскага, [[Лівонская старэйшая рыфмаваная хроніка|Старэйшая]] і [[Лівонская малодшая рыфмаваная хроніка|Малодшая]] рыфмаваныя хронікі, «[[Хроніка Лівоніі, Вартберг|Хроніка Лівоніі]]» Вартберга, [[Хроніка Віганда|«Хроніка» Віганда]]) і скандынаўскія сагі «([[Эймундава сага]]», «[[Сага пра Торвальда Вандроўніка]]»).
{{вызнч|1=2-я пал. 16 — канец 19 ст.}}: фармаванне вытокаў беларускай гістарыяграфіі ў межах польскай гістарычнай думкі.
| |||