Фрыдрых Аўгуст II (кароль Саксоніі): Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др clean up using AWB (7893)
Радок 25:
| Commons = Frederick Augustus II of Saxony
}}
'''Фрыдрых Аўгуст II''' ({{lang-de|Friedrich August II.}}; [[{{ДН|18 мая]] [[|5|1797]]}} г., Пільніц (цяпер у складзе [[Дрэздэн|Дрэздэна]]а) - [[{{ДС|9 жніўня]] [[|8|1854]]}} г., [[Брэнбіхль]], [[Ціроль]]) - трэцці [[кароль]] [[Каралеўства Саксонія|саксонскі]] з [[1836]] г., пляменнік караля [[Антон Добразычлівы | Антона I]]. Сын прынца [[Максіміліян Саксонскі| Максіміліяна]] і прынцэсы [[Караліна Пармская|Караліны Пармскай]].
 
== Юнацтва ==
Радок 46:
== Праўленне ==
З цягам часу ўрадавая дзейнасць пайшла больш павольным ходам, што выклікала незадаволенасць у грамадстве. Калі ў Францыі разгулялася Лютаўская рэвалюцыя, яна адгукнулася і ў Лейпцыгу, які стаў на чале рэвалюцыйнага руху. [[2 сакавіка]] [[1848]] г. дэпутацыя лейпцыгскай гарадской думы запатрабавала ад караля пераўтварэння саюзнай германскай канстытуцыі, прадстаўніцтва германскага народа ў германскім парламенце, свабоды друку і т.п., але атрымала адмову. Другая дэпутацыя ад той жа думы патрабавала толькі абяцанні склікаць чыны ў бліжэйшы час. Да [[Лейпцыг|Лейпцыгу]]у далучыліся амаль усе гарады, акрамя Дрэздэна, але вёска заставалася яшчэ не закранутай рухам. Фалькенштейн, міністр унутраных спраў, выйшаў у адстаўку, кароль выпусціў [[6 сакавіка]] заклік «An meine Sachsen», у якім абяцаў скліканне чыноў і змену законаў аб друку. Страсці, аднак, разгараліся ў Лейпцыгу ўсё мацней, а сцягвання войску вакол яго толькі падліло алею ў агонь. Фрыдрых Аўгуст адклікаў войска ад Лейпцыга і даў адстаўку міністэрству Кенерытца; правадыр апазіцыі ў 2-й палаце, Браўн, [[16 сакавіка]] стварыў новае міністэрства, вакол якога згрупаваліся ўсе ўмераныя элементы палаты і краіны; але радыкалы ўтварылі мноства саюзаў дэмакратычнага характару. Выбары ў германскі парламент у Франкфурце і ў саксонскі ландтаг падтрымлівалі хваляванне ў краіне. Фрыдрых жніўня прызнаў германскае цэнтральнае ўрад, урачыста прыняў у Дрэздэне абранага кіраўніка імперыі, эрцгерцага Іагана, гатовы быў прынесці ахвяры для прылады моцнага саюзнай дзяржавы, але пры гэтым не жадаў зусім паступацца сваімі правамі. Выбары ў ландтаг далі моцны перавагу дэмакратыі; міністэрства 24 лютым 1849 падало ў адстаўку; яго замяніла міністэрства Гельда, але і яно сутыкнулася з палатамі і распусціў іх 28 красавіка.
 
Кароль адмовіўся прызнаць новую імперскую канстытуцыю; рэвалюцыйная партыя зладзіла ў Дрэздэне паўстанне; кароль з сям'ёй з'ехаў у Кёнігштэйн; войскі, падмацаваныя прускімі батальёнамі, занялі Дрэздэн пасля крывавай барацьбы з народам (9 траўнямая); пачаліся арышты, пошукі, працэсы; тысячы абвінавачаных былі асуджаныя , але Фрыдрых Аўгуст смяротныя прысуды адмяніў, а астатнія пакарання змякчыў. 19 мая кароль адклікаў саксонскіх прадстаўнікоў з Франкфурта, а 30 мая заключыў саюз з Прусіяй (Dreikönigsbündnis); але недавер да Прусіі хутка ўзяло верх, Фрыдрых Аўгуст стаў схіляцца да Аўстрыі; 1 чэрвеня ён распусціў палаты і склікаў чыны па законе 1831.
 
Падчас паездкі ў Ціролі, які быў каханым месцазнаходжаннем Фрыдрыха Аўгуста, апошні быў выкінуты з экіпажа і, не прыходзячы ў прытомнасць, памёр (1854).
Радок 61:
 
{{Каралі Саксоніі}}
 
{{Normdaten
|PND=118917218
|LCCN=no/89/10225
|VIAF=40177070
|SELIBR=
|GKD=
|SWD=
|WP=
}}
 
[[Катэгорыя:Каралі саксонскія]]
Радок 85 ⟶ 95:
[[sv:Fredrik August II av Sachsen]]
[[zh:弗里德里希·奥古斯特二世 (萨克森国王)]]
{{Normdaten
|PND=118917218
|LCCN=no/89/10225
|VIAF=40177070
|SELIBR=
|GKD=
|SWD=
|WP=
}}