Алесь Гарун: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі
Няма тлумачэння праўкі
Радок 23:
 
== Біяграфія ==
Нарадзіўся ў 27 лютага (11 сакавіка) 1887 г. у Мінску, на Багадзельнай вуліцы<ref>У часы Другой сусветнай вайны гэта вуліца насіла імя Алеся Гаруна.</ref>. Яго бацька Уладзімір Прушынскі і маці Соф'я (дзяв. Жывіца) былі простымі прпадстаўнікаміпрадстаўнікамі рабочай каталіцкай грамады Мінска. З дзяцінства палюбіў [[Кніга|кніжку]] і ў пяць гадоў умеў чытаць па-руску і па па-польску. У далейшым скончыў мінскія 3-е гарадское прыхадское ([[1897]]) і рамеснае ([[1902]]) вучылішчы. З [[1904]] далучыўся да партыі эсэраў-максімалістаў. Пачаў публікавацца з 1907 у газеце «[[Наша ніва (1906)|Наша ніва]]». Арыштаваны [[4 сакавіка]] [[1907]] у падпольнай друкарні на вуліцы Шырокай у [[Мінск]]у, дзе ў той момант друкавалася адозва «Да ўсіх працоўных». У ліпені [[1908]] Віленскай судовай палатай асуджаны на ссылку і пажыццёвае пасяленне ў Сібіры. Сасланы ў {{Не перакладзена 3|Іркуцкая губерня|Іркуцкую губерню|ru|Иркутская губерния}}. З [[1914]] атрымаў права перамяшчацца па ўсёй Сібіры. Працуючы на [[Рака Лена|рацэ Лене]], падрыхтаваў зборнік «Матчын дар» і ў [[1914]] пераслаў яго ў [[Вільня|Вільню]] (выйшаў у [[1918]]). Творчасць Алеся Гаруна прасякнута ідэяй сацыяльнага і нацыянальнага разняволення беларускага народа.
 
Хворы на сухоты, вярнуўся ў [[Горад Мінск|Мінск]] у верасні [[1917]]. Віцэ-старшыня [[Усебеларускі з'езд 1917|Усебеларускага з'езда 1917]]; удзельнічаў у стварэнні [[БНР]]. Рэдагаваў газету «[[Беларускі шлях (1918)|Беларускі шлях]]», актыўна выступаў у ёй як публіцыст. У час польскай акупацыі быў членам Беларускай вайсковай камісіі, [[ЧБНК|Часовага беларускага нацыянальнага камітэту]] (з [[12 жніўня]] да [[17 кастрычніка]] [[1919]] — старшыня). Алесь Гарун асабіста вітаў [[Юзэф Пілсудскі|Юзэфа Пілсудскага]] ў Мінску ад імя ўсяго беларускага насельніцтва, і н паскупіўся на паэтычныя вобразы ў сваёй вітальнай прамове: