Жыгімонт Кейстутавіч: Розніца паміж версіямі

Падчас барацьбы за ўладу паміж Вітаўтам і [[Ягайла|Ягайлам]] быў зняволены апошнім ([[1382]]—[[1384]]). У 1384 годзе ў [[Прусія|Прусіі]] разам з Вітаўтам заключыў дагавор з [[Тэўтонскі ордэн|Тэўтонскім ордэнам]] супраць Ягайлы, але ў [[1386]] прысягнуў яму. У [[1389]] пасланы Вітаўтам у Прусію для перамоў аб сумесным з Ордэнам выступленні супраць Ягайлы. Да [[1398]] быў закладнікам у [[Вялікія магістры Тэўтонскага ордэна|вялікага магістра]] ў [[Горад Мальборк|Марыенбурзе]]. Пасля вяртання атрымаў ад Вітаўта [[Старадубскае княства]].

 

 

Пры валадарастве Вітаўта не меў палітычнага ўплыву, падтрымліваў брата. Пасля смерці Вітаўта і абрання вялікім князем [[Свідрыгайла Альгердавіч|Свідрыгайлы]] ў [[1432]] удзельнічаў у змове супраць яго прапольска настроенай часткі князёў і баяраў [[ВКЛ]] і польскіх паноў, якія намагаліся ўзмацніць унію з Польшчай і пашырыць польскі ўплыў на палітыку ВКЛ. Пасля ўцёкаў Свідрыгайлы ў [[Горад Полацк|Полацк]] Жыгімонт абвешчаны [[вялікі князь|вялікім князем]], яго ўладу прызналі [[Горад Вільня|Вільня]], [[Горад Трокі|Трокі]], [[Горад Коўна|Коўна]], [[Жамойць]], [[Горад Гародня|Гародня]], [[Горад Менск|Менск]], [[Новагародак|Новагародак]], ўзброенай сілай было падпарадкавана [[Горад Берасце|Берасце]]. Астатнія землі засталіся адданымі Свідрыгайле, які замацаваўся ў [[Горад Віцебск|Віцебску]].