Вайна 1812 года: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др r2.7.3) (робат змяніў: bg:Френско нашествие в Русия |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 35:
| Камандуючы2 = {{Сцяг Расіі}} [[Аляксандр I, імператар расійскі|Аляксандр I]]<br />
* {{Сцяг Расіі}} [[Міхаіл Іларыёнавіч Кутузаў]]
* {{Сцяг Расіі}} [[Міхаіл
* {{Сцяг Расіі}} [[Пётр Іванавіч Баграціён]]
* {{Сцяг Расіі}} [[Пётр Хрысціянавіч Вітгенштэйн]]
Радок 72:
У Напалеона заставаліся наступныя рэзервы: каля 90 тысяч французскіх салдат у гарнізонах цэнтральнай Еўропы (з іх 60 тыс. у 11-м рэзервовым корпусе ў Прусіі) і 100 тысяч у Нацыянальнай гвардыі Францыі, якая па законе не магла ваяваць за межамі Францыі.
Расія мела вялікую армію (гл. [[Руская армія 1812 года]]), але не магла хутка мабілізаваць войскі з-за дрэнных дарог і вялікай тэрыторыі. Удар войска Напалеона прынялі на сябе войскі, размешчаныя на заходняй мяжы: 1-я армія [[Міхаіл
Іррэгулярныя казачыя войскі налічвалі па спісах да 110 тысяч лёгкай кавалерыі, аднак рэальна ў вайне прынялі ўдзел да 20 тысяч казакоў.
Радок 93:
| 105
|align="left" |
110—132 тысячы ў 1-й арміі [[Міхаіл
39—48 тысяч у 2-й арміі [[Пётр Іванавіч Баграціён|Баграціёна]] ў Беларусі,<br />
40—48 тысяч у 3-й арміі [[Аляксандр Пятровіч Тармасаў|Тармасава]] на Украіне,<br />
Радок 148:
[[Выява:French attack in 1812 in Russia.jpg|250px|thumb|left|Французы атакуюць. Руская кампанія 1812 года. Малюнак 1896 г.]]
Часткі 1-й арміі Барклая былі раскіданыя ад Балтыкі да [[Ліда|Ліды]], у [[Вільнюс|Вільні]] знаходзіўся штаб. З прычыны імклівага наступлення Напалеона ў падзеленых рускіх карпусоў з'явілася пагроза быць пабітымі па частках. Корпус Дохтурава апынуўся ў аператыўным акружэнні, але смог вырвацца і прыбыць у зборны пункт [[Швенчэніс|Свенцяны]]. Пры гэтым конны атрад Дорахава апынуўся адрэзаным ад корпуса і злучыўся з войскам Баграціёна. Пасля таго, як 1-я армія злучылася, Барклай дэ
[[26 чэрвеня]] армія Барклая выйшла з Вільні і [[10 ліпеня]] прыбыла ў Дрыскі ўмацаваны лагер на Заходняй Дзвіне (на поўначы Беларусі), дзе цар [[Аляксандр I]] планаваў адбівацца ад напалеонаўскіх войскаў. Генералам атрымалася ўпэўніць цара ў абсурднасці гэтай ідэі, высунутай вайсковым тэарэтыкам [[Пфуль|Пфулем]] (або Фулем). [[16 ліпеня]] руская армія працягнула адступ праз [[Полацк]] на [[Віцебск]], пакінуўшы для абароны Пецярбурга 1-й корпус генерал-лейтэнанта [[Пётр Хрысціянавіч Вітгенштэйн|Вітгенштэйна]]. У Полацку [[Аляксандр I]] пакінуў армію, перакананы да ад'езду настойлівымі просьбамі саноўнікаў і сям'і. Выканаўчы генерал і асцярожны стратэг Барклай адыходзіў пад націскам праўзыходных сіл амаль усёй Еўропы, і гэтым моцна раздражняў Напалеона, зацікаўленага ў скарэйшай генеральнай бітве.
| |||